(အဂၤါေန႕၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၁၊ ၂၀၁၂)
“ဘယ္ေတာ့မဆို မွတ္ထားေနာ္ အစိုးရသုံးသမွ်ဟာ ႏုိင္ငံပိုင္ ပိုက္ဆံပဲ။ အစိုးရလုပ္ေပးလုိ႔ဆုိၿပီး ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးတရားဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာအတြက္ ေက်းဇူးတင္တာ မမွားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။
ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဘ႑ာေငြနဲ႔ လုပ္သမွ်ဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ရထိုုက္ပိုင္ခြင့္ေတြျဖစ္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဘ႑ာေငြဟာ ျပည္သူလူထုပုိင္တဲ့ ေငြျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေခါင္းထဲမွာ အၿမဲမွတ္ထားပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ရဲ႕ပုိက္ဆံေတြကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ သံုးေနရဲ႕လားဆုိတာကုိ ဆင္ျခင္ၾကပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ပုိက္ဆံထုတ္သုုံးၿပီးေတာ့ ကိုုယ္တိုုင္လုုပ္ေပးေနသလိုုမ်ဳိး ပုုံစံထုုတ္တာမ်ိဳး ရွိေသးတယ္။ ဒါေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ လ်စ္လ်ဴမ႐ွႈပါနဲ႔။”
(မႏၱေလးတိုင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕က ေဒသခံလူထုကို တနဂၤေႏြေန႔က မိန္႔ခြန္း)
အစုိးရဆုိတာလည္း ျပည္သူေတြထဲကပဲ ေပါက္ဖြားလာတာပဲ။ ကြၽန္မတစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒီလုိတာ၀န္မဲ့လုပ္တဲ့ အာဏာရႇိတဲ့လူေတြ၊ ေနရာရႇိတဲ့လူေတြ ဘယ္လုိမိသားစုေတြမႇာ ႀကီးျပင္းလာသလဲလုိ့။ သူတုိ့ရဲ႕မိဘေတြက ဘယ္လုိမ်ား သြန္သင္ဆုံးမခဲ့သလဲ ဆုိတာကုိ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတုိ့ရဲ႕ ျပည္သူလူထုဟာ ငယ္ရြယ္တဲ့သားသမီးေတြရႇိတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ငါတို့သားသမီးေတြသာ ႏိုင္ငံမႇာ
အင္မတန္ ၾသဇာရႇိတဲ့ ရာထူးေတြရခဲ့ရင္ ဘယ္လုိပုဂိၢဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္လဲဆိုတာ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားၿပီး သားသမီးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ပါ
(ဒီဇင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ ၊ မေကြးၿမိဳ႕ ျမသလြန္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြဲေတာ္ကြင္းအတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ျပည္သူလူထု ေတြ႕ဆုံပြဲ)
.................. ''ႏုိင္ငံက ဆင္းရဲတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူက ဆင္းရဲတာပါ၊ ႏုိင္ငံက ဒီေလာက္ဆင္းရဲတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္မအျမဲတမ္း ဒီဟာကုိ ခြဲျခားၿပီးေျပာပါတယ္။ ျပည္သူဆင္းရဲတာနဲ့၊ ႏုိင္ငံဆင္းရဲတာနဲ့၊ ကြၽန္မတုိ့ ႏုိင္ငံဟာ အျခားႏုိင္ငံေတြနဲ့ ယႇဥ္လုိက္ရင္ သဘာ၀သယံဇာတပစၥည္း အမ်ားႀကီးႂကြယ္၀တဲ့ ႏုိင္ငံပါ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ ရတနာကေတာ့ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြပဲ။ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြအရည္အခ်င္းမရႇိရင္ ေျမေအာက္သယံဇာတေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေျမေပၚသယံဇာတေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား အခ်ည္းႏႇီးပဲ။ ဥပမာ ကြၽန္မတုိ့ သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးသြားၿပီ။ အင္မတန္မႇ ကမၻာက တန္ဖုိးထားတဲ့ ကြၽန္းသစ္ေတြဆုိ ျပဳန္းတီးသြားၿပီ။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ ဘာျဖစ္လုိ့လဲဆုိေတာ့ ကြၽန္မတုိ့ တကယ့္ရတနာေတြျဖစ္တဲ့ ျပည္သူျပည္သားေတြက မကာကြယ္ႏုိင္ခဲ့လုိ့ မေစာင့္ေရႇာက္ႏုိင္ခဲ့လုိ့။ တခ်ဳိ႕က ေျပာတာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ကြၽန္မတုိ႔ ဆုိင္တာမႇ မဟုတ္ဘဲ။ အစုိးရက သူတုိ့လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္သြားတာပဲလုိ့ မႇန္ေတာ့ မႇန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပည္သူျပည္သားေတြမႇာလည္း တာ၀န္ရႇိတာပဲ။ အစုိးရဆုိတာလည္း ျပည္သူေတြထဲကပဲ ေပါက္ဖြားလာတာပဲ။ ကြၽန္မတစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒီလုိတာ၀န္မဲ့လုပ္တဲ့ အာဏာရႇိတဲ့လူေတြ၊ ေနရာရႇိတဲ့လူေတြ ဘယ္လုိမိသားစုေတြမႇာ ႀကီးျပင္းလာသလဲလုိ့။ သူတုိ့ရဲ႕မိဘေတြက ဘယ္လုိမ်ား သြန္သင္ဆုံးမခဲ့သလဲ ဆုိတာကုိ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတုိ့ရဲ႕ ျပည္သူလူထုဟာ ငယ္ရြယ္တဲ့သားသမီးေတြရႇိတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ငါတို့သားသမီးေတြသာ ႏိုင္ငံမႇာ အင္မတန္ ၾသဇာရႇိတဲ့ ရာထူးေတြရခဲ့ရင္ ဘယ္လုိပုဂိၢဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္လဲဆိုတာ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားၿပီး သားသမီးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ပါ''
“ဘယ္ေတာ့မဆို မွတ္ထားေနာ္ အစိုးရသုံးသမွ်ဟာ ႏုိင္ငံပိုင္ ပိုက္ဆံပဲ။ အစိုးရလုပ္ေပးလုိ႔ဆုိၿပီး ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးတရားဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာအတြက္ ေက်းဇူးတင္တာ မမွားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ေတြဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။
ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဘ႑ာေငြနဲ႔ လုပ္သမွ်ဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ရထိုုက္ပိုင္ခြင့္ေတြျဖစ္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဘ႑ာေငြဟာ ျပည္သူလူထုပုိင္တဲ့ ေငြျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေခါင္းထဲမွာ အၿမဲမွတ္ထားပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ရဲ႕ပုိက္ဆံေတြကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ သံုးေနရဲ႕လားဆုိတာကုိ ဆင္ျခင္ၾကပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ပုိက္ဆံထုတ္သုုံးၿပီးေတာ့ ကိုုယ္တိုုင္လုုပ္ေပးေနသလိုုမ်ဳိး ပုုံစံထုုတ္တာမ်ိဳး ရွိေသးတယ္။ ဒါေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ လ်စ္လ်ဴမ႐ွႈပါနဲ႔။”
(မႏၱေလးတိုင္း ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕က ေဒသခံလူထုကို တနဂၤေႏြေန႔က မိန္႔ခြန္း)
အစုိးရဆုိတာလည္း ျပည္သူေတြထဲကပဲ ေပါက္ဖြားလာတာပဲ။ ကြၽန္မတစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒီလုိတာ၀န္မဲ့လုပ္တဲ့ အာဏာရႇိတဲ့လူေတြ၊ ေနရာရႇိတဲ့လူေတြ ဘယ္လုိမိသားစုေတြမႇာ ႀကီးျပင္းလာသလဲလုိ့။ သူတုိ့ရဲ႕မိဘေတြက ဘယ္လုိမ်ား သြန္သင္ဆုံးမခဲ့သလဲ ဆုိတာကုိ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတုိ့ရဲ႕ ျပည္သူလူထုဟာ ငယ္ရြယ္တဲ့သားသမီးေတြရႇိတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ငါတို့သားသမီးေတြသာ ႏိုင္ငံမႇာ
အင္မတန္ ၾသဇာရႇိတဲ့ ရာထူးေတြရခဲ့ရင္ ဘယ္လုိပုဂိၢဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္လဲဆိုတာ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားၿပီး သားသမီးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ပါ
(ဒီဇင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ ၊ မေကြးၿမိဳ႕ ျမသလြန္ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြဲေတာ္ကြင္းအတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ျပည္သူလူထု ေတြ႕ဆုံပြဲ)
.................. ''ႏုိင္ငံက ဆင္းရဲတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူက ဆင္းရဲတာပါ၊ ႏုိင္ငံက ဒီေလာက္ဆင္းရဲတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္မအျမဲတမ္း ဒီဟာကုိ ခြဲျခားၿပီးေျပာပါတယ္။ ျပည္သူဆင္းရဲတာနဲ့၊ ႏုိင္ငံဆင္းရဲတာနဲ့၊ ကြၽန္မတုိ့ ႏုိင္ငံဟာ အျခားႏုိင္ငံေတြနဲ့ ယႇဥ္လုိက္ရင္ သဘာ၀သယံဇာတပစၥည္း အမ်ားႀကီးႂကြယ္၀တဲ့ ႏုိင္ငံပါ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ ရတနာကေတာ့ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြပဲ။ ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြအရည္အခ်င္းမရႇိရင္ ေျမေအာက္သယံဇာတေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေျမေပၚသယံဇာတေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား အခ်ည္းႏႇီးပဲ။ ဥပမာ ကြၽန္မတုိ့ သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးသြားၿပီ။ အင္မတန္မႇ ကမၻာက တန္ဖုိးထားတဲ့ ကြၽန္းသစ္ေတြဆုိ ျပဳန္းတီးသြားၿပီ။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ ဘာျဖစ္လုိ့လဲဆုိေတာ့ ကြၽန္မတုိ့ တကယ့္ရတနာေတြျဖစ္တဲ့ ျပည္သူျပည္သားေတြက မကာကြယ္ႏုိင္ခဲ့လုိ့ မေစာင့္ေရႇာက္ႏုိင္ခဲ့လုိ့။ တခ်ဳိ႕က ေျပာတာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္တုိ့ ကြၽန္မတုိ႔ ဆုိင္တာမႇ မဟုတ္ဘဲ။ အစုိးရက သူတုိ့လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္သြားတာပဲလုိ့ မႇန္ေတာ့ မႇန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပည္သူျပည္သားေတြမႇာလည္း တာ၀န္ရႇိတာပဲ။ အစုိးရဆုိတာလည္း ျပည္သူေတြထဲကပဲ ေပါက္ဖြားလာတာပဲ။ ကြၽန္မတစ္ခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒီလုိတာ၀န္မဲ့လုပ္တဲ့ အာဏာရႇိတဲ့လူေတြ၊ ေနရာရႇိတဲ့လူေတြ ဘယ္လုိမိသားစုေတြမႇာ ႀကီးျပင္းလာသလဲလုိ့။ သူတုိ့ရဲ႕မိဘေတြက ဘယ္လုိမ်ား သြန္သင္ဆုံးမခဲ့သလဲ ဆုိတာကုိ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတုိ့ရဲ႕ ျပည္သူလူထုဟာ ငယ္ရြယ္တဲ့သားသမီးေတြရႇိတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ငါတို့သားသမီးေတြသာ ႏိုင္ငံမႇာ အင္မတန္ ၾသဇာရႇိတဲ့ ရာထူးေတြရခဲ့ရင္ ဘယ္လုိပုဂိၢဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္လဲဆိုတာ စဥ္းစားပါ။ စဥ္းစားၿပီး သားသမီးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ပါ''
Credit to May Popa facebook
No comments:
Post a Comment