စတုထၲပိုင္း
ေခတ္ပညာတတ္ ျမန္မာ မ်ား၏ ျမန္မာ သမိုင္းက်မ္းမ်ား
၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္ ေလာက္က စလို႔ မ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ ရွိတဲ့ ေခတ္ပညာတတ္ ျမန္မာ လူငယ္ ေတြေပၚထြန္း လာပါတယ္။ အမ်ိဳးသားစိတ္ ႏိုးၾကားတဲ့ အခါ သမယ ႀကီးျဖစ္လို႔မို႔ ႏိုင္ငံျခားသား အထူး သျဖင့္ အဂၤလိပ္ ေရးတဲ့ ျမန္မာ ရာဇ၀င္ က်မ္း ေတြမွာ ပါတဲ့ ကလိတိတိ၊ ေစာ္ကား ေမာ္ကား အေရး အသား ေတြအေပၚ မခံ မရပ္ ႏိုင္ေအာင္ စိတ္ဆိုး ေဒါသ ထြက္ၾကတယ္။
ထြန္းေန႔စဥ္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ ဦးထြန္းေဖ ကစလို႔ ျမန္မာ့ ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ ကိုျမႇင့္တင္ ေပးႏိုင္တဲ့ ဇာတ္ကြက္ ေတြကို အသားေပးၿပီး၊ ေရွးျမန္မာ သူရဲေကာင္း မ်ားရဲ ႔ စြန္႔စားခန္း ေတြကို ေပၚလြင္ ထင္ရွား ေစတဲ့ ၀တၲဳ၊ အထၳဳ ပၸတၲိ၊ ရာဇ၀င္ စာအုပ္ေတြ ကို ေရးသား ၾကပါ လို႔တိုက္တြန္း လံွဳ ႔ေဆာ္ တယ္။
ျမန္မာ ရာဇ၀င္ ေရးတဲ့ အဂၤလိပ္ ကိုမေက်နပ္ လို႔ ျပန္ေရးတယ္ လို႔ အမွာစာ မွာ ေျဗာင္ေရးၿပီး ဆရာဖီ၊ ေမွာ္ဘီ ဆရာ သိန္း နဲ႔ ဆရာ ဘေက်ာ္ တို႔ေရး တဲ့ သုေသာ ဓိတ ရာဇ၀င္ ေျခာက္တြဲ ထြက္လာတယ္။ ရွည္လြန္း အားႀကီး လို႔ လူေတြ လက္ထဲ ျမန္ျမန္ နဲ႔ မ်ားမ်ား မေရာက္ ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာ ဦးဘသန္း က ေက်ာင္းသံုး ျမန္မာ ရာဇ၀င္ ကိုေရးျပန္တယ္။ အမ်ိဳးသား ပညာ၀န္ ဦးဖိုးက်ား က ေခတ္မွီ ရာဇ၀င္ အက်ဥ္း နဲ႔ ျမန္မာ့ ဂုဏ္ရည္ က်မ္း မ်ား ကိုသီကံုး ျပဳစုတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ဦးအုန္းေမာင္ ရဲ ႔ ေက်ာင္းသံုး ျမန္မာ ရာဇ၀င္ သစ္ သံုးတြဲ ၊ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္း ရဲ ႔ မွန္နန္း ရာဇ၀င္ သစ္ ၊ ဦးေဖ ရဲ ႔ ပုဂံ ရာဇ၀င္၊ ပုဂံ ၀န္ေထာက္ ဦးတင္ ရဲ႕ ျမန္မာမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု စာတမ္း ေလးတြဲ စတဲ့ သမိုင္းက်မ္း ေတြ အျပင္ လယ္တီ ပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး ရဲ ႔ တပင္ေရႊထီး ၀တၱဳ ေလးတြဲ၊ သတင္းစာ ဆရာ ဦးသိမ္းေမာင္ ရဲ ႔ ျမန္မာ့ သူရဲေကာင္း ေလးဦး (မင္းရဲ ေက်ာ္စြာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ ဗႏၶဳလ နဲ႔ အေလာင္း ဘုရား)၊ ေရႊစၾကာ ရဲ ႔ နာခံေတာ္ စတဲ့ ရာဇ၀င္ ၀တၱဳ မ်ားလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့ ပါတယ္။
ဒီလို ေရးသား သမွ် ရာဇ၀င္ က်မ္းမ်ား နဲ႔ ၀တၱဳ မ်ားရဲ ႔ အခ်ဳပ္ သေဘာကေတာ့ အဂၤလိပ္ ကသူ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကို အမႊန္း တင္ၿပီး ျမန္မာ ဘုရင္ စနစ္ ကို တစက္ မွ မေကာင္း ေအာင္အပုပ္ ခ်တယ္ လို႔ယူဆ တဲ့ အတြက္ တန္ျပန္လက္နက္ အေနနဲ႔ ျမန္မာ လူစြမ္းေကာင္း ေတြကို တန္းစီ ဒရိန္းျပ တဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဆိုခဲ့တဲ့ ဆရာ မ်ားက ျမန္မာေဟ့ လို႔ လက္သီး လက္ေမာင္းတန္း ၿပီး ဟစ္ေႂကြးလို႔ ရတဲ့ အကြက္ ကေလးေတြ ကိုခ်ည္း ေရြးၿပီး ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့တာကို အျပစ္တင္ ဖို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ကို အေခါင္အထြတ္ ကိုပို႔ခ်င္ တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ ေရးတာ ပါလို႔ ေျဗာင္ေျပာ ၿပီးသားပဲ၊ ရည္ရြယ္ တဲ့ အတိုင္းလည္း ေအာင္ျမင္တာ ကိုေတြ႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သရုပ္မွန္ ကိုခြဲျခမ္း ေလ့လာ ျမင္သာ ေအာင္ ျမန္မာ ဘုရင္ လက္ထက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး ကို ျမင္သာ ေအာင္ေဖာ္ျပ တဲ့က်မ္းမ်ိဳး ေတြ မဟုတ္ တာက ေတာ့ေသခ်ာ ပါတယ္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ တယူသန္ ၿပီး “ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒို႔ျမန္မာေပါ့” ဆိုၿပီး ေရးၾကတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဂ်ပန္ ေခတ္မွာလည္း ပါေမာကၡ ဦးဘညႊန္႔ ရဲ ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္း အေျချပ ဆိုတဲ့ က်မ္းေပၚဖူးေသးတယ္။ ေရာင္ျခည္ ျဖာေနတဲ့ စုလစ္ မြန္ခြ်န္ ျပာသာဒ္ ေရွ ႔မွာ ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းတို႔ လက္သီးဆန္႔ ေအာ္ေနပံု နဲ႔ ေအာက္က တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔ ဆိုတဲ့စာတမ္း ထိုးထားတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး ႀကီးနဲ႔။ အာဏာရွင္ သေဘာကို ေက်ာင္းသား ေတြက စလို႔ လက္ခံေအာင္ ေက်ာင္းသံုး ျဖစ္ဖို႔ ေရးတဲ့ စာအုပ္ပါ။
ဒုတိယ ကမၻာစစ္ အၿပီး ဗိုလ္မွဴး ဘရွင္ ရဲ ႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ သမိုင္း စာအုပ္၊ ဗန္းေမာ္ တင္ေအာင္ ရဲ ႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ သမိုင္း စာအုပ္၊ ငါးသိုင္းေခ်ာင္း ေမာင္ေမာင္ ရဲ ႔ နယ္ခ်ဲ ႔ ျမန္မာ အေရး ေတာ္ပံု စာအုပ္ ေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ေခတ္ေျပာင္း ကာလ မွာ ေဇာ္ဂ်ီ ရဲ ႔ တို႔ျပည္ေထာင္စု သမိုင္း ပံုျပင္မ်ား ၂ တြဲ၊ ျပည္ေထာင္စု သမိုင္း မွတ္ တိုင္မ်ား စာအုပ္ ေတြ၊ ဦးဘေဖ ရဲ ႔ အလယ္တန္း ျမန္မာ့ သမိုင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္၊ ဦးကြန္း ရဲ ႔ ေခတ္မွီ အထက္တန္း ျမန္မာ ရာဇ၀င္ နဲ႔ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သက္ ရဲ ႔ အထက္တန္း ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာ ႏိုင္ငံ သမိုင္း စတဲ့ ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္ေတြ ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ ေပၚထြန္း လာပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ ေတြရဲ ႔ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ့ ေခတ္နဲ႔ အညီ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ ကို သြင္းေပးဖို႔ ပါပဲ။
အားလံုး ကိုၿခံဳငံု ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ လႈံ႔ေဆာ္ဖို႔၊ လူတန္းစား တိုက္ပြဲ ကိုသရုပ္ေဖာ္ဖို႔၊ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ ကိုဆြဲေဆာင္ သြတ္သြင္း ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ သမိုင္း ကိုေရးခဲ့ ၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ျမန္မာ ရဲ ႔ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ ကုန္စင္ ကို အပို မပါပဲ အမွန္ ကို သုေတသန ျပဳၿပီး တင္ျပ ႏိုင္မွ သာ ျမန္မာ့ သမိုင္း စစ္စစ္ လို႔လက္ခံ ရပါမယ္။ အစ မွာ ရိုင္း၊ ေနာက္ပိုင္း မွာ ယဥ္၊ ေအာင္ျမင္ တာလည္း ရွိ၊ နိမ့္က် တာလည္း ရွိမွာေပါ့။ ဒါကို အမွန္ အတိုင္း ျမင္တတ္ ရင္ သမိုင္း တန္ဖိုး ရွိတာ ပါပဲေလ။
ကိုးကား။
- သန္းထြန္း၊ ေဒါက္တာ၊ ေခတ္ေဟာင္း ျမန္မာ ရာဇ၀င္။
- သိန္းႏိုင္၊ ရွာရွာ ေဖြေဖြ ျမန္မာ့ သမိုင္း။
No comments:
Post a Comment