ေရခ်မ္းသစ္သီး၊ ပန္းဆီမီးကို
ခိုင္ျဖီးသဒၶါ၊ လႈျပီးကာမွ်
ငါ့မွာေကာင္းက်ိဳး၊ အလြန္တိုးဟု
ယံုကိုးစိတ္ထဲ၊ မေရာင့္ရဲႏွင့္။
မစဲညေန႕၊ ဘုရားေရွ႕တြင္
ေပ်ာ္ေမြ႕ျမတ္ႏိုး၊ ျမဲရွိခိုး၍
ေကာင္းက်ိဳးပြားစည္၊ ၾကီးလွျပီဟု
ယံုၾကည္အားရ၊ စိတ္မခ်ႏွင့္။
ဓာရဏႏွင့္၊ ဓမၼစၾကာ
ေမတၱာပ႒ာန္း၊ ရြတ္ႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္
ရႊင္လန္းပီတိ၊ ဂြမ္းဆီထိကာ
ၾကီးမည့္ေတေဇာ္၊ မေစာင့္ေမွ်ာ္ႏွင့္။
ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး၊ သက္ေစ့ျပီးေအာင္
ဇြဲၾကီးခိုင္မာ၊ ျငိမ္သက္စြာျဖင့္
သဒၶါၾကည္ယံု၊ စိပ္ျပီးရံုျဖင့္
လံုေလာက္လွျပီ၊ မရပ္တည္ႏွင့္။
ေရၾကည္သစ္သီး၊ ဆီမီးလႈမ်ိဳး
ရွိခိုး၀တ္ရြတ္၊ ေစလႊတ္ေမတၱာ
တစ္ရာ့ရွစ္သီး၊ စိပ္ပုတီးကို
မျငီးဆင့္ကဲ၊ စိပ္ျမဲစိပ္ပါ၊ မျဖတ္ပါႏွင့္။
ဆက္ကာတစ္မ်ိဳး၊ ေရွ႕သို႕တိုး၍
အက်ိဳးနိဗၺာန္၊ ေမွ်ာ္ရိုးမွန္က
ရုပ္နာမ္ခြဲျခား၊ က်င့္တရားသာ၊ သံသရာ၀ဋ္
ထြက္လြတ္ေစေၾကာင္း၊ လမ္းမွန္ေကာင္းဟု
ညြတ္ေပ်ာင္းစိတ္ထဲ၊ ယံုၾကည္စြဲလ်က္
အျမဲေန႕ည၊ ၀ိပႆနာ၊ ဘာ၀နာကို
ခိုင္မာဆႏၵ၊ ၾကိဳးလံု႕လမွ
ဗုဒၶေခတ္ျမတ္၊ ေတြ႕က်ိဳးနပ္မည္
ၾကပ္ၾကပ္သတိရွိပါေစ။
(မဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ ဦးေအာင္သိမ္း)
ဒီကဗ်ာေလးကို ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ရဟန္းဘာေၾကာင့္ျပဳရတယ္ ဆိုေသာ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႕လည္း ယေန႕မွစ၍ ဘာ၀နာ တရား ေန႕ညမျပတ္ပြားမ်ားအားထုတ္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ၾကျပီးလွ်င္ တဏွာခ်ဳပ္ျငိမ္းရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္ ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကသည့္ကိုယ္ ျဖစ္ေစ။
ေဇာ္ၾကီး (စကား၀ါေျမ)
No comments:
Post a Comment