အရိပ္စစ္ဟုဆိုရာ၀ယ္ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ဘူးေသာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတရားတို႕သည္ မိမိ၏အရိပ္ပမာ အျမဲမကြာ ရွိေနဘိသကဲ့သို႕ ဆိုလိုပါအံ့

Friday, July 10, 2015

သီလသိကၡာ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာသနာမွာ က်င့္ရမယ့္ အက်င့္သုံးမ်ိဳး ( သုိ႔မဟုတ္) သိကၡာသုံးပါး ရွိပါတယ္၊ သီလသိကၡာ သမာဓိသိကၡာနဲ႔ ပညာ သိကၡာတုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအထဲမွာ သီလဟာ သိကၡာသုံးရပ္မွာ အေျခခံ အက်ဆုံး ျဖစ္သလုိ ကာမကုသုိလ္ မဟဂၢဳတ္ကုသုိလ္ ေလာကုတၱရာကုသုိလ္လုိ႔ ေခၚတဲ့ ကုသုိလ္အားလုံးရဲ့ အစ မူလ ပဓာနလဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေနာက္သိကၡာႏွစ္ပါးကုိ ျဖည့္က်င့္လုိတယ္ဆုိရင္ သီလသိကၡာကုိ အရင္ျဖည့္က်င့္ရပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ တရားေတာ္ေတြမွာေတာ့ သီေလ ပတိ႒ာယ နေရာ သပေညာ စိတၱံ ပညဥၥ ဘာ၀ေယ- ဆုိျပီး မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္၊ သီလမွာ အေျခခံျပီး သမာဓိနဲ႔ ပညာကုိပြားမ်ားက်င့္ရင္ စိတ္အရႈပ္ေတြကုိ ရွင္းလင္းနုိင္မယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ၊ အမ်ားသိေနတဲ့ သီလအေၾကာင္းကုိပဲ မိမိနားလည္သလုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ သီလဆုိတာ ကုိယ္ႏႈတ္ အမူအရာေတြနဲ႔ မေကာင္းမႈ ဒုစရုိက္မလြန္က်ဴးမိေအာင္ ေကာင္းစြာထားျခင္း ေစာင့္ထိန္းျခင္းကုိ သီလလုိ႔ ေခၚဆုိတာပါ၊ ျခင္ ၾကမ္းပုိးစတဲ့ သတၱ၀ါ အငယ္ေလးေတြက စလုိ႔ သက္ရွိသတၱ၀ါ အားလုံးရဲ့ အသက္ကုိ မသတ္တာ၊ လူမ်ားပစၥည္းကို ပုိင္ရွင္မေပးဘဲ ပိုင္ရွင္မသိေအာင္ မခုိးယူတာ၊ သူတစ္ပါး သားမယားကုိ မျပစ္မွားတာ၊ မဟုတ္ မမွန္တဲ့စကား အက်ိဳးမရွိတဲ့စကား ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကား ညီညြတ္ေနသူေတြကုိ ကဲြျပားေအာင္ ကုန္းတုိက္တဲ့စကား စတာေတြကုိ မေျပာမဆုိတာ၊ ေသရည္ အရက္ မူးယစ္ေဆး၀ါးကုိ မမွီ၀ဲ မသုံးေဆာင္ဘဲ မိမိရဲ့ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာကုိ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ထားတာဟာ သီလပါ၊

ေစာင့္ေစာင့္စည္းစည္းေနေတာ့ သူ႔အသက္သတ္ျဖတ္တာ ထိခုိက္နာၾကင္ေအာင္ ျပဳလုပ္တာ လူမ်ားပစၥည္း အတင္းအဓမၼ မရယူတာ အိမ္ေထာင္ေရး လူမႈေရးေဖာက္ျပန္တာ ႏႈတ္မေစာင့္စည္းဘဲ လိမ္ညာ လွည့္ဖ်ား လွည့္ပတ္ေျပာဆုိတာ၊ အရက္ေသစာ ေသာက္စားမူးရစ္တာေတြ မျပဳမိေတာ့ပါဘူး၊ ဒီလုိ ကာယဒုစရိုက္ ၀စီဒုစရုိက္ကုိ မျပဳ မေျပာ မလြန္က်ဴးေတာ့ဘဲ ေနတာကုိ မိမိရဲ့ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာကုိ ေကာင္းစြာထားတယ္လုိ႔ ေျပာဆုိၾကတာပါ၊ လူၾကီး လူေကာင္းဆန္လုိသူ ရင္က်က္တည္ျငိမ္လုိသူ ဘ၀မွာ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စြာေနလုိသူဟာ မိမိရဲ့ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာကုိ ေကာင္းေကာင္း ထားဖုိ႔ အမွန္တကယ္လုိအပ္လွတယ္. ဒီလုိ ေကာင္းေကာင္းထားတတ္သြားျပီဆုိရင္ ဒီလူရဲ့ အျပဴအမူဟာ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔ ခ်ိဳသာနဴးညံ့ျပီး သူတစ္ပါး ထိခုိက္နစ္နာမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊
ဒီလို လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဟာလဲ တကယ့္ကုိ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္း လန္းဆန္းတက္ၾကြေနမွာ အမွန္ပါ၊

မိမိရဲ့ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ ဒုစရုိက္မလြန္က်ဴးမိေစဘဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ထိန္းတဲ့သူဟာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြ(ေကာင္းတာေတြ)ကုိ ဆင့္ကာ ျမွင့္ကာ ၾကိဳးစားျပဳလုပ္လာမွာ ေသခ်ာလွပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က သီလံ အာဒိမွိ ကလ်ာဏံ- ေကာင္းမႈအားလုံးရဲ့ အစဟာ သီလပဲလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊
သီလရဲ့ အဓိကေဆာင္ရြက္မႈကေတာ့ ဒုႆီလ လုိ႔ေခၚတဲ့ သီလမရွိျခင္း ကုိယ့္က်င့္တရားေဖာက္ျပန္ျခင္းကုိ ပယ္ရွားေပးပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာလဲ ဒုႆီလ သီလမရွိျခင္း ကိစၥကုိ ပယ္ရွားတယ္ ဆုိရာမွာ ငါးပါးသီလ ရွစ္ပါးသီလ ကုိးပါးသီလ ဆယ္ပါးသီလ စတဲ့ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ ၀ါရိတၱသီလကုိ ရည္ရြယ္တာပါ၊

တကယ့္ေတာ့ လက္ေတြ႔ျပဳက်င့္ရမယ့္ စာရိတၱသီလ လုိ႔ေခၚတဲ့ မိဘက်င့္၀တ္ ဆရာ့က်င့္၀တ္ လင့္က်င့္၀တ္ မယားက်င့္၀တ္ တပည့္က်င့္၀တ္ စတဲ့ က်င့္၀တ္ေတြ ေက်ပြန္သူကုိ လူတုိင္းက ကဲ့ရဲ့ ပစ္တင္ ေျပာဆုိျခင္းမရွိသလုိ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔သူ ကုိယ့္က်င့္တ၇ားနဲ႔ျပည့္စုံ လုိ႔ ေေလးစား ခ်ီးက်ဴး ေျပာဆုိၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ ဒီလုိ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆုိျခင္းကုိ သီလရဲ့ ရသ အျဖစ္ မွတ္သားနိဳင္ပါတယ္၊သီလကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ ေစာင့္ထိန္းသူဟာ ကုိယ့္ရဲ့ စင္ၾကယ္တဲ့သီလကုိ သတိရတုိင္း ဆင္ျခင္ေတြးမိတုိင္း ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာျဖစ္ရ သလုိ သီလေစာင့္ထိန္းေနစဥ္လဲ ေလာဘ ေဒါသစတဲ့ စိတ္ညစ္ညဴးစရာေတြ ၀င္မလာေအာင္ အတတ္နိဳင္ဆုံး ေစာင့္စည္းတားျမစ္တာျဖစ္လုိ႔ စိတ္ႏွလုံးၾကည္ရႊင္ ေအးျမ လန္းဆန္းရပါတယ္၊ ဒုစရုိက္အမႈကုိ မလြန္က်ဴးဘဲ ကုိယ္ေတြ နႈတ္ေတြကုိ ေကာင္းစြာ ေစာင့္ထိန္းထားသူဟာ တရားအားထုတ္စဥ္မွာလဲ မိမိရဲ့ စင္ၾကယ္တဲ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ ကုိယ္ႏႈတ္အမူေတြဟာ ဥာဏ္မွာထင္လာျပီး တ၇ားဘာ၀နာ ရႈမွတ္ရာမွာ အလြန္ထိေရာက္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္၊

ဒီလုိ သီလျပည့္စုံသူ ကုိယ့္က်င့္တရားေကာင္းသူ မိမိရဲ့ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမွာ ေကာင္းစြားထားနိဳင္သူျဖစ္ဖုိ႔ အဓိက အေျခခံအေၾကာင္းတရား ႏွစ္မ်ိဳး ရွိဖုိ႔လုိအပ္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဟိရီနဲ႔ ဩတၱပၸ ဆုိတဲ့ တရား ႏွစ္မ်ိဳးပါ၊

ဟိရီ-ဆုိတာကေတာ့ မေကာင္းမႈလုပ္ရမွာကုိ ရွက္တတ္ျခင္း ျဖစ္ျပီး ဩတၱပၸကေတာ့ မေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ရမွာကုိ ေၾကာက္တာျဖစ္ရပါတယ္၊ အရွက္ အေၾကာက္ကင္းမဲ့သူရဲ့ အျပဴအမူဟာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ျခင္းမရွိသလုိ မေကာင္းတာမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ရဲတယ္ လက္ရဲ ဇက္ရဲ နိဳင္လွပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ ရွက္သင့္တာကုိ ရွက္ျခင္းေၾကာက္ျခင္းနဲ႔ မရွက္သင့္တာကုိ မရွက္ျခင္း မေၾကာက္ျခင္းကုိလဲ ခဲြျခားနားလည္သင့္ပါတယ္၊ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္က ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသြားရမွာ ရဟန္းသံဃာေတြကုိ ရွိခုိးရမွာ ေစတီေတာ္ေတြကုိ ဖူးေျမာ္ရမွာ တရားစခန္း၀င္ရမွာ ဥပုသ္ေစာင့္ရမွာ မိဘေတြကုိ ရုိေသရမွာ စတာေတြဟာ ကုသုိလ္အလုပ္ေတြျဖစ္လုိ႔ မရွက္သင့္ မေၾကာက္သင့္တဲ့အလုပ္ေတြပါ၊

သူတစ္ပါးကုိ လိမ္လိမ္လွည့္္ဖ်ား မဟုတ္တာေျပာ မိဘဆရာေတြရဲ့ စကားကုိ နားမေထာင္ မိဘေတြကုိ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ ေက်ာင္းေျပး က်ဴရွင္ေျပး စတာေတြဟာ မေကာင္းမႈေတြျဖစ္လုိ႔ ဒါေတြကုိ လုပ္ရမွာကုိ ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္ရမွာပါ၊ အဂၤလိပ္ စကားလုံးမွာေတာ့ Shy နဲ႔ Shame လုိ႔ ခဲြျခားျပထားပါတယ္၊ ဒီလုိ ရွက္သင့္တဲ့ေနရာမွာ ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္းဟာ သီလရဲ့ အနီးကပ္ဆုံး အေၾကာင္းတရားေတြပါ၊ သီလရဲ့ ေ၀းတဲ့အေၾကာင္းေတြအေနနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ေပါင္းေဖာ္ ဆည္းကပ္ျခင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ ၾကားနာျခင္း ကံ ကံရဲ့ အက်ိဳးကုိယုံၾကည္ျခင္း ရတနာသုံးပါး အေပၚသက္၀င္ယုံၾကည္ျခင္း သတၱ၀ါ အားလုံးေပၚ ေမတၱာ ကရုဏာထားျခင္း ေရွးက ေစာင့္ထိန္းခဲ့ဖူးတဲ့ သီလအထုံ ရွိျခင္းေတြဟာ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာ ေကာင္းစြာထားနုိင္ဖုိ႔ရဲ့ ေ၀းေသာအေၾကာင္းေတြပါပဲ၊

ဒီေနရာမွာ ေျပာျပခ်င္တာက- ငါကေတာ့ မေကာင္းတာ မလုပ္ဘူး၊ သူတပါးနစ္နာေအာင္ မလုပ္ဘူး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားစရာ မလုိ သီလခံယူေဆာက္တည္စရာ မလုိဘူး ဆုိတဲ့ စကားေတြကုိ ၾကားရဖူးပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ သီလစင္ၾကယ္ျပီးသူလဲ ထပ္ျပီးစင္ၾကယ္ေအာင္ ပါရမီထိုက္တဲ့သီလျဖစ္ေအာင္ အထုံ၀ါသနာပါတဲ့ သီလျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္း ေဆာက္တည္သင့္တာမုိ႔ လူတုိင္း လူတုိင္း မိမိတုိ႔ရဲ့ သီလေလးကုိ အျမဲျဖဴစင္ေနေအာင္ ေစာင့္ထိန္းသင့္တယ္ ဆုိတာပါပဲ၊ သိကၡာသုံးပါးဟာ ပန္းသုံးပြင့္နဲ႔တူတယ္ဆုိရင္ အခုေျပာျပတာကေတာ့ သီလသိကၡာ ပန္းတစ္ပြင့္အေၾကာင္းလုိ႔ ဆုိပါစုိ႔။ ။


သီလရနံ႔သည္ ေလေအာက္ ေလညာ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလုံး၌ သင္းပ်ံေမႊးၾကိဳင္ ရနံ႔လႈိင္၏၊
( ဓမၼပဒ)

သီလပန္းတစ္ပြင့္ ျဖဴစင္လန္းဆန္းဖုိ႔ (သုိ႔မဟုတ္) သီလသိကၡာ ျပည့္စုံေရးအတြက္ သီလမဂၢင္သုံးပါးကုိ ျဖည့္က်င့္ရပါမယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ ပထမဦးဆုံး ေဟာၾကားတဲ့ ဓမၼစၾကၤာ တရားေတာ္မွာ ေရွာင္ရမယ့္ အစြန္းႏွစ္ပါး ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားေတြကုိ လမ္းညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့တာ အားလုံးသိနားလည္ျပီး သားပါ၊ ဘုရားရွင္ လမ္းညႊန္ေတာ္မူတဲ့အတုိင္း မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းနိဳင္ပါမွ စတၱာရိ အရိယသစၥာနိ လုိ႔ေခၚတဲ့ သစၥာေလးပါးကုိ ထုိးထြင္း သိျမင္နိဳင္မွာပါ၊
ဘုရားရွင္ လမ္းညႊန္ေတာ္မူတဲ့ မဂၢင္ ရွစ္ပါး ဆုိတာ…

သမၼာဒိ႒ိ- ေကာင္းစြာ သိျမင္မႈ
သမၼာသကၤပၸ- ေကာင္းစြာ ၾကံစည္မႈ
သမၼာ၀ါစာ- ၀စီဒုစရုိက္ ေလးပါးက ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး ေကာင္းစြာ ေျပာဆုိမႈ
သမၼာကမၼ ႏၱ- ကာယဒုစရိုက္ သုံးပါးက ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္မႈ
သမၼာအာဇီ၀- ကာယဒုစရုိက္ သုံးပါး ၊၀စီဒုစရုိက္ေလးပါးကလြတ္တဲ့ အသက္ေမြးမႈ
သမၼာ၀ါယာမ- သမၼပၸဓာန္ တရားေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စုံဖုိ႔ ေကာင္းစြာ အားထုတ္မႈ
သမၼာသတိ- သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စုံဖုိ႔ ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့မႈ
သမၼာသမာဓိ- ဥပစာရ သမာဓိ အပၸနာသမာဓိနဲ႔ ျပည္႔စုံေအာင္ ေကာင္းစြာတည္ၾကည္မႈ
တုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္၊

မဂၢင္ဆိုတာ သစၥာေလးပါးတရားကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္ဖုိ႔ က်င့္ၾကံတဲ့ အက်င့္လမ္းစဥ္ရဲ့ အဂၤါရွစ္ပါးလုိ႔ မွတ္သားနုိင္ပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ သီလပန္းတစ္ပြင့္ သုိ႔မဟုတ္ သီလသိကၡာ အေၾကာင္း တင္ျပေဆြးေႏြးေနတာ ျဖစ္လုိ႔ မဂၢင္ထုိက္တဲ့ သီလျဖစ္ဖုိ႔ ဘယ္လုိ ေစာင့္ထိန္းရမလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္၊ မိမိတုိ႔ ေစာင့္ထိန္းေနက် ငါးပါးသီလ ရွစ္ပါးသီလ ကိုးပါးသီလ ဆယ္ပါးသီလေတြက မဂၢင္ထုိက္တဲ့ သီလေတြမဟုတ္လား လုိ႔ ေတြးစရာ ေမးစရာပါ၊

ေစာင့္ထိန္းေဆာက္တည္ေနက် ငါးပါးသီလ ကုိပဲ ၾကည့္ၾကစုိ႔၊ ေရွ့သိကၡာ သုံးပါးကုိ ေစာင့္ထိန္းလုိက္ရင္ ကာယဒုစရုိက္ သုံးပါးက ေရွာင္ၾကဥ္ျပီးသား ျဖစ္သြားတယ္၊ မုသာ၀ါဒ ဆုိတဲ့ သိကၡာကုိ ေစာင့္ထိန္းလုိက္တာနဲ႔ ၀စီဒုစရုိက္ေလးပါးက အထူးေရွာင္ၾကဥ္စရာ မလုိေတာ့ပါဘူး၊ သုရာ ေမရယ သိကၡာပုဒ္ကေတာ့ ကာမဂုဏ္ကုိ မွားယြင္းစြာ ခံစားတာျဖစ္လုိ႔ ကာေမသု မိစၦာ စာရထဲမွာ အက်ံဳး၀င္သြားပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ ကာမဂုဏ္ဆုိတာ ၀တၳဳကာမဂုဏ္ကုိ မွားယြင္းစြာ သုံးစဲြတယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ၊

ဒီလုိ ငါးပါးသီလကုိ ျဖဴျဖဴ စင္စင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေစာင့္ထိန္းသူဟာ အသက္ေမြးမႈလဲ စင္ၾကယ္လာမွာ ေသခ်ာလွပါတယ္၊ ဒါဆုိရင္ ငါးပါးသီလကုိ လုံျခံဳစြာ ေစာင့္ထိန္းသူဟာ သီလမဂၢင္ကို ျဖည့္က်င့္ေနတာလုိ႔ ေျပာနုိင္တယ္၊ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားတဲ့ စာေပေတြမွာ သီလနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သုံးတဲ့ေနရာမွာ အာဒိျဗဟၼစရိယက သီလ- ျမတ္ေသာ အရိယာမဂ္အက်င့္ရဲ့ အစဦးဆုံး သီလ လုိ႔ သုံးပါတယ္၊ အာဒိျဗဟၼစရိယက သီလဆုိတာ ယေန႔ေခတ္မွာ ထင္ရွားတဲ့ အာဇီ၀မ႒မက သီလကုိ ေျပာတာပါ၊ မိစၦာဇီ၀- မွားယြင္းတဲ့ အသက္ေမြးမႈမွ ေရွာင္ၾကည္ျခင္းလွ်င္ ရွစ္ခုေျမာက္ရွိေသာ သီလ လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္၊ အာဇီ၀မ႒မက သီလရွစ္ပါး ဆုိတာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး.. ကာယဒုစရုိက္ သုံးပါး ၀စီဒုစရုိက္ေလးနဲ႔ မိစၦာဇီ၀ တစ္ပါး ဒီရွစ္ပါးကုိ အာဇီ၀မ႒မက သီလ လုိ႔ေခၚတာပါ၊ ဒီလုိဆုိေတာ့ မဂၢင္ထုိက္တဲ့ သီလျဖစ္ဖုိ႔ ကာယဒုစရုိက္ သုံးပါး ၀စီဒုစရုိက္ေလးပါးနဲ႔ မိစၦာဇီ၀-အသက္ေမြးမႈ မွားျခင္း ဆုိတာကုိ ေရွာင္ၾကဥ္လုိက္ရင္ မဂၢင္ သီလျဖစ္သြားပါတယ္၊ ( အာဇီ၀မ႒မက သီလရွင္းတမ္းနဲ႔ ေဆာက္တည္ပုံကုိ www.tknn.org မွာ ၾကည့္ရႈ ေလ့လာနိဳင္ပါတယ္)၊ မဂၢင္ က်င့္စဥ္ အေနနဲ႔ သီလကုိ ေျပာျပတာပါ၊

ပါရမီထုိက္တဲ့ သီလျဖစ္ဖုိ႔လဲ ဒီအတုိင္းပါပဲ ၊ ပါရမီမွာ အဆင့္ သုံးဆင့္ရွိပါတယ္၊ ရုိးရုိးပါရမီ္ အဆင့္ျမင့္ ဥပပါရမီနဲ႔ အမြန္ျမတ္ဆုံး ပရမတၳပါရမီ ဆိုျပီး သုံးမ်ိဳးကဲြျပား ပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ သီလ ကုိ ရုိးရုိး ေစာင့္ထိန္းရင္ သီလ ရုိးရုိးပါရမီ ပါ၊ ကုိယ့္ရဲ့ လက္ေတြကုိ ျဖတ္ ေျခေတြကုိျဖတ္ ေက်ာက္ကပ္ေတြထုတ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ရဲ့ သီလကုိ ဆက္ျပီး ေစာင့္ထိန္းတာက အဆင့္ျမင့္ သီလဥပပါရမီပါ၊ အသက္ကုိစြန္႔ျပီး ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလကုိေတာ့ အမြန္ျမတ္ဆုံး သီလ ပရမတၳပါရမီ လုိ႔ ေခၚပါတယ္၊ ကုိယ့္အသက္ ေသခ်င္ ေသသြားပါေစ ကုိယ့္ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ မစြန္႔လႊတ္တဲ့ သူမ်ိဳးေပါ့၊
ဘုရားေလာင္းရဲ့ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ေတြမွာ ဒါန အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ သီလအရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဥာဏ္ယွဥ္ျပီး ပါရမီ ေျမာက္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းလာတာကုိ ေလ့လာ ေတြ႔ရွိနိဳင္ပါတယ္၊

ဒီလုိ မဂၢင္ထုိက္တဲ့ သီလ၊ ပါရမီ ေျမာက္တဲ့သီလ သစၥာတရားတုိ႔ရဲ့ လမ္းစျဖစ္တဲ့သီလကုိ ျဖဴျဖဴ စင္စင္ ၾကိဳးစားေစာင့္ထိန္းရင္ မိမိတုိ႔ရွာေဖြေနတဲ့ သစၥာရွာပုံေတာ္ခရီးက ေျဖာင့္ျဖဴးမွာျဖစ္သလုိ တကယ္လုိ႔ ဒီဘ၀မွာ သစၥာတရားကုိ ရွာမေတြ႔ေသးဘဲ သံသရာမွာ က်င္လည္ရအုံးမယ္ဆုိရင္….

၁။ သီလျပည့္စုံသူဟာ မေမ့မေလ်ာ့ ၾကိဳးစားတဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ား ရရွိျခင္း၊
၂။ မိမိရဲ့ ကုိယ့္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့ သတင္းဟာ ေနရာတုိင္းကုိ ျပန္႔ႏွံျခင္း၊
၃။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ပရိသတ္ေတြဆီကုိ သြားသြား ၾကည္လင္ရႊင္ျပ ရဲတင္းစြာ သြားလာနိဳင္ျခင္း၊
၄။ မေတြ မေ၀ေသရျခင္း၊(ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ေသရျခင္း)
၅။ ေသျပီးေနာက္ နတ္ျပည္ေရာက္ ရျခင္း- စတဲ့ အက်ိဳးထူးေတြကုိ ခံစားရမယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ ေဟာျပေတာ္မူတယ္၊ ေမြးဖြားလာရင္ ေသရမွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ မေသခင္ ၾကားကာလ ေလးတစ္ခုမွာ ေကာင္းသတင္းေတြ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ ခ်န္ထားနိဳင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ၾကီး တစ္ပါး အမိန္႔ရွိသလုိ မ်ားမ်ားလည္းယူသြား မ်ားမ်ားလည္းခ်န္ထားနိဳင္ေအာင္ တန္ဖုိးရွိတဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးကုိ အက်ိဳးက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်နိဳင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါစုိ႔..

ဘုရားရွင္ ေဟာျပေနတာကေတာ့…
ေတာင္ဇလပ္ပန္း ၾကက္ရုံးပန္း စံပယ္ပန္းတုိ႔ရဲ့ ရနံ႔ဟာ ေလညာကုိ မေရာက္နုိင္၊
သူေတာ္တုိ႔ရဲ့ သီလရနံ႔ ကသာ ေလေအာက္ ေလညာပ်ံံ့ႏွံ႔ျပီး အရပ္မ်က္ႏွာတုိင္း ဂုဏ္သတင္းေမႊး ပါတယ္ -တဲ့။ သင္းပ်ံ့တဲ့ ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ ဂုဏ္သတင္းအတြက္ သီလပန္းတစ္ပြင့္ကုိ အျမဲလန္းဆန္းေအာင္ ၾကိဳးစားေစာင့္ေရွာက္ရင္း ပန္ဆင္ၾကစုိ႔လား။ ။



ဗာဟိယ! သင္သည္ ကုသုိလ္တရားတုိ႔၏ အစကုိ သုတ္သင္ေလာ့၊
ကုသုိလ္တရားတုိ႔၏ အစကား အဘယ္နည္း၊ ေကာင္းစြာစင္ၾကယ္ေသာ
သီလႏွင့္ ေျဖာင့္မွန္ေသာ အယူေပတည္း။
ဗာဟိယ ! အၾကင္အခါ၌ သင့္အား သီလလည္း စင္ၾကယ္၏၊အယူလည္းေျဖာင့္မွန္၏၊
ထုိအခါ သင္သည္ သီလကုိမွီ၍ သီလ၌တည္၍ သတိပ႒ာန္ေလးပါးကုိ ပြားမ်ားေလေလာ့။

(မဟာ၀ဂၢသံယုတ္၊ ဗာဟိယသုတ္)


သီလ ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ့ သေဘာတရားေတြကုိ အျဖဴဖက္ကေန ခ်ဥ္းကပ္ျပီး တင္ျပခဲ့တယ္၊ ဒီေန႔ေတာ့ အမည္းေရာင္ဖက္ေန ခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေဖာ္ျပလုိတယ္၊ စိတ္အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္ေရး သစၥာတရားကုိ ဥာဏ္နဲ႔ရွာေဖြေရး လမ္းစဥ္မွာ သီလပန္းတစ္ပြင့္ အၿမဲလန္းဆန္းဖို႔ တကယ့္ကုိ အေရးၾကီးလွပါတယ္၊ ကုိယ္ေစာင့္ထိန္းထားတဲ့ သီလ ညႈိႏြမ္း ေပါက္ပ်က္ ေၾကာင္ၾကားသြားျပီဆုိရင္ သီလပ်က္စီးဖုိ႔ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါျပီ၊

ဒီေနရာမွာ ကုိယ့္ေစာင့္ထိန္းထားတဲ့ သီလ သိကၡာပုဒ္ေတြ အားလုံးကုိ လြန္က်ဴးေဖာက္ဖ်က္မွ သီလညႈိးႏြမ္းတယ္လုိ႔ ေခၚဆုိတာ မဟုတ္ဘဲ အစ သိကၡာပုဒ္နဲ႔ အဆုံးသိကၡာပုဒ္ကုိ လြန္က်ဴးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလယ္သိကၡာပုဒ္ေတြကုိ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြက္ေက်ာ္လြန္က်ဴးမိရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အစဥ္အတုိင္း ႏွစ္ပါး သုံးပါးကုိ လြန္က်ဴးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ သီလဟာ ညႈိႏြမ္းသြားပါတယ္၊ ဒီလုိ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာေတြကုိ မေစာင့္စည္းဘဲ အရွက္ အေၾကာက္ကင္းမဲ့စြာ ဒုစရုိက္ေတြကို ျပဳမိ ျပီဆုိရင္ေတာ့ သီလဟာ လုံး၀ပ်က္စီးေတာ့မွာပါ။

ဒီလုိ သီလညႈိးႏြမ္းေစတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ဆက္စပ္ျပီး စာေပေတြမွာ ေဖာ္ျပတဲ့ ေမထုန္ငယ္(၇)ပါး ကုိေျပာျပလုိတယ္၊ သစၥာရွာပုံေတာ္ ခရီးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလိမ္တမ္း မညာတမ္း စစ္တမ္းထုတ္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြလုိ႔လဲ ေျပာနိဳင္ပါတယ္၊ အခုေဖာ္ျပတဲ့ (၇)ခ်က္ဟာ ကုိယ္ေစာင့္ထိန္းေနတဲ့ သီလ သုိ႔မဟုတ္ ကုိ ညစ္ႏြမ္းေစတဲ့ အရာေတြပါ၊ ဒါေတြကေတာ့

၁။ ေရေမႊးဆြတ္ျဖန္းျခင္း သနပ္ခါးလိမ္းျခင္း ေပါင္ဒါမုန္႔ စတဲ့ အေမႊးအၾကိဳင္ေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ လိမ္းက်ံရတာကုိ သာယာ ၾကည္နဴး ေက်နပ္ျခင္း၊
၂။ ရယ္ရႊင္စရာ ဟာသမ်ားနဲ႔ ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ ျမဴးတူး ကစားျခင္း၊
၃။ဆန္႔က်င္ဘက္ လိင္ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ အသံကုိ နားေထာင္ သာယာျခင္း၊
၄။ ေစာင့္စည္းဆင္ျခင္မႈမရွိဘဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ လိင္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ၾကည္႔ရႈျခင္း၊
၅။ အရင္ခံစားခဲ့ဖူးေတြ ကာမဂုဏ္ကုိ အာရုံျပဳျပီး သာယာျခင္း၊
၆။ သူတစ္ပါးတုိ႔ ခံစားေနသည့္ ကာမဂုဏ္အမႈမ်ားကုိ အာရုံျပဳျပီး သာယာျခင္း၊
၇၊ မိမိက်င့္တဲ့ သီလအက်င့္ျမတ္ဟာ နတ္ဘ၀ နတ္စည္းစိမ္ မင္းဘ၀ မင္းစည္းစိမ္ ရမွာပဲလုိ႔ ေတာင့္တသာယာျခင္း တုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္၊


ဒီေမထုန္ငယ္ ၇ ပါးဟာ သီလျဖဴစင္ေရး သစၥာရွာေဖြေရးမွာ အလြန္သတိထားသင့္သလုိ တရားကုိ လက္ေတြက်က် က်င့္ၾကံေနသူ လူျဖစ္ေစ ရဟန္း သီလရွင္ျဖစ္ေစ ကုိယ့္သီလေလး မညိႈးႏြမ္းဖို႔ ဂရုစုိက္ရမယ့္ အခ်က္ေတြလဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ကုိယ့္စိတ္ကုိ အေကာင္းဆုံး အရည္အေသြးရေအာင္ ျပဳစုေလ့က်င့္တဲ့ေနရာမွာ မထင္မွတ္တာေလးေတြကလဲ အတားအဆီးျဖစ္ေနတတ္တယ္ဆုိတာကုိ ဘုရားရွင္က မီးေမာင္းထုိးျပတာပါ၊

မိမိတုိ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီလရွင္မ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ သီလနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အထူးထူး ဆင္ျခင္ သတိျပဳရပါတယ္၊ ေစာင့္ထိန္းစရာ စည္းကမ္းသိကၡာပုဒ္ေတြ မ်ားျပားရုံသာမက အာရုံေတြအေပၚ ေစာင့္စည္းမႈ စားသုံးဆင္ျခင္ရာမွာ ေစာင့္စည္းမႈစတဲ့ သီလေတြကလဲ ရွိေနျပန္တာမုိ႔ ပုိလုိ႔ သတိထားၾကရပါတယ္၊

ဒီေနရာမွာ ရဟန္းတစ္ပါး ( သီလရွင္တစ္ပါးက ) လူေတြအထင္ၾကီး အံ့ဩလာေအာင္ ၾကည္ညိဳစရာေလးေနျပတာ၊
ဒကာ ဒကာမေတြကုိ ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆုိတာ၊
ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ အရိပ္အေရာင္ျပ ေျပာဆုိတာ၊
ဒကာ ဒကာမေတြ ေၾကာက္ရြံ့ျပီး ေပးလွဴလာေအာင္ ဖိႏွိပ္ေျပာဆုိတာ ကဲ့ရဲ့တာ ေတြဟာလဲ သာသနာ့ငန္ထမ္းမ်ားရဲ့ သီလညိႈးႏြမ္းေၾကာင္းေတြ ျဖစ္လုိ႔ သတိထားသင့္ပါတယ္၊

ဒါေၾကာင့္ဘုရားရွင္က သီလဟာ သတိပ႒ာန္တရား အားထုတ္ရာ သစၥာရွာေဖြရာမွာ ဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးလဲဆုိတာ သိေစခ်င္လြန္းလုိ႔ ဗာဟိယကုိ မိန္႔ေတာ္မူတာက

ဗာဟိယ! သင္သည္ ကုသုိလ္တရားတုိ႔၏ အစကုိ သုတ္သင္ေလာ့၊
ကုသုိလ္တရားတုိ႔၏ အစကား အဘယ္နည္း၊
ေကာင္းစြာစင္ၾကယ္ေသာ သီလႏွင့္ ေျဖာင့္မွန္ေသာ အယူေပတည္း။
ဗာဟိယ ! အၾကင္အခါ၌ သင့္အား သီလလည္း စင္ၾကယ္၏၊အယူလည္းေျဖာင့္မွန္၏၊
ထုိအခါ သင္သည္ သီလကုိမွီ၍ သီလ၌တည္၍ သတိပ႒ာန္ေလးပါးကုိ ပြားမ်ားေလေလာ့- လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတာပါ၊ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္လုိ႔ေခၚတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးရဲ့ ေခါင္ခ်ဳပ္ သတိပ႒ာန္တရား က်င့္ၾကံပြားမ်ားရာမွာ ညစ္ႏြမ္းျခင္းမရွိ လန္းဆန္းျခင္း ပကတိရွိတဲ့ သီလပန္းတစ္ပြင့္ ပန္ဆင္နိဳင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါစုိ႔။ ။



(ရတနာ့ဂုဏ္ရည္ (ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

သီလ၀ိသုဒၶိ

သီလ၀ိသုဒၶိဟူေသာ စကားကုိ “သီလစင္ၾကယ္ျခင္း”ဟု အလြယ္နားလည္ထားႏုိင္၏။ စင္ၾကယ္ျခင္း..
သီလ၀ိသုဒၶိဟူေသာ စကားကုိ “သီလစင္ၾကယ္ျခင္း”ဟု အလြယ္နားလည္ထားႏုိင္၏။ စင္ၾကယ္ျခင္းကုိ ပါဠိစကားျဖင့္ သုဒၶိဟု ဖြင့္ျပ၏။ ၀ိသုဒၶိဟုဆုိလွ်င္ကား အထူးစင္ၾကယ္ျခင္းဟု ၀ိေသသတပ္ကာ ေျပာႏုိင္ေပ၏။ ၀ိသုဒၶိမဂ္ က်မ္းျပဳဆရာ အရွင္ျမတ္က ၀ိသုဒၶိဟူေသာ စကားကုိ နိဗၺာန္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္အထိ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပ၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ စင္ၾကယ္မႈ၏ အေရးႀကီးမႈကုိ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိစင္ၾကယ္မႈတြင္ အထက္အထက္ မဂ္ဉာဏ္မ်ားရရွိႏုိင္ေစရန္ ေလွကားေစာင္းတန္း သဖြယ္ျဖစ္သည့္ သီလစင္ၾကယ္မႈသည္ အထူးအေရးႀကီးလွေပ၏။ သီလမစင္ၾကယ္လွ်င္ကား အထုိက္အေလ်ာက္ သမာဓိဉာဏ္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္ရာအမွန္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကုိ ရရန္မွာ အလြန္မလြယ္လွေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လြတ္ေျမာက္မႈလမ္း၏ အေျခခံျဖစ္သည့္ သီလစင္ၾကယ္မႈကုိ အထူးျပဳ၍ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ သီလ၀ိသုဒိၶျဖစ္မွ စိတၱ၀ိသုဒၶိျဖစ္ကာ စိတၱ၀ိသုဒၶိျဖစ္မွ သမာဓိအားေကာင္း၍ ၀ိပႆနာဉာဏ္ အားသန္မည္ျဖစ္သျဖင့္ သီလစင္ၾကယ္ေစရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပး ဆုံးမၾကျခင္း ျဖစ္၏။

သီလဟူသည္
သီလ၀ိသုဒၶိဟူေသာ စကားတြင္ပါ၀င္သည့္ သီလ၏အဓိပၸါယ္ႏွင့္စပ္၍ “သူ႔အသက္သတ္ျခင္း အစရွိသည္ကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူ၊ က်င့္၀တ္ပဋိပတ္ကုိ ျဖည့္က်င့္ေသာသူတုိ႔၏ ေစတနာစေသာ တရားတုိ႔သည္ သီလမည္ေၾကာင္း” ၀ိသုဒိၶမဂ္ အ႒ကထာတြင္ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပ၏။ ပဋိသမၻိဒါမဂၢ ပါဠိေတာ္တြင္ကား “သူ႔အသတ္သတ္ျခင္းစသည္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာသူ၊ က်င့္၀တ္ပဋိပတ္ကုိ ျဖည့္က်င့္ေသာသူတုိ႔၏ ေစတနာသည္ သီလမည္ေၾကာင္း၊ ထုိအက်င့္ကုိက်င့္ေသာ သူတုိ႔၏ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ ၀ိရတိေစတသိက္ေခၚ ေစတသိကသည္ သီလမည္ေၾကာင္း၊ ပါတိေမာကၡ သံ၀ရ သီလစေသာ ပိတ္ဆုိ႔ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း သံ၀ရသည္ သီလမည္ေၾကာင္း၊ သီလေဆာက္တည္ထားသူ၏ ကာယဒြါရ ၀စီဒြါရ၌ျဖစ္ေသာ မက်ဴးလြန္ေၾကာင္း ကုသိုလ္စိတၱဳပၸါဒ္ေခၚ အ၀ီတိကၠမသည္ သီလမည္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ သီလ၏အဓိပၸါယ္ အက်ယ္ဖြင့္ျပထား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အထက္ပါအဖြင့္မ်ားအရ သီလဟူသည္ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္း၊ ျဖည့္က်င့္ေၾကာင္း၊ တားျမစ္ပိတ္ဆုိ႔ေၾကာင္း၊ မက်ဴးလြန္ေၾကာင္း တရားမ်ားကုိ လုိက္နာျဖည့္က်င့္လ်က္၊ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္မ်ားကုိ ေစာင့္ထိန္းက်င့္သုံးေနေသာ သူ၏ ေစတနာစသည္ကုိ ဆုိေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ေပ၏။

သီလအမ်ိဳးအစားမ်ား
သီလမွန္သမွ် ရဟန္းသီလ၊ လူသီလ စသည္ျဖင့္ မည္သည့္သီလပင္ျဖစ္ေစ “ကာယကံ၊ ၀စီကံတုိ႔ကုိ ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လ်က္ သိမ္းဆည္းသုိမွီးထားျခင္း” သီလန လကၡဏာ ရွိသျဖင့္ အကဲြအျပားမရွိ တစ္ပါးတည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အမည္ပညတ္မ်ားအရ သီလအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေၾကာင္း စာေပတြင္ ဖြင့္ျပထား၏။ စာေပအဖြင့္မ်ားအရ သီလသည္ စာရိတၱသီလ၊ ၀ါရိတၱသီလစသည္တုိ႔၏ အစြမ္းျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား၊ ဟီနသီလ၊ မဇၥ်ိမသီလ၊ ပဏီတသီလ စသည္တုိ႔၏ အစြမ္းအားျဖင့္ သုံးမ်ိဳးသုံးစား၊ ဘိကၡဳသီလ၊ ဘိကၡဳနီသီလ၊ အႏုပသမၸႏၷသီလ၊ ဂဟ႒သီလ စသည္တုိ႔၏ အစြမ္းအားျဖင့္ ေလးမ်ိဳးေလးစား၊ ပဟာနသီလ၊ ေ၀ရမဏိသီလ၊ ေစတနာသီလ၊ သံ၀ရသီလ၊ အ၀ိတိကၠမသီလ စသည္တုိ႔၏ အစြမ္းအားျဖင့္ ငါးမ်ိဳးငါးစား ကြဲျပားေၾကာင္း စသည့္ သီလ၏ကဲြျပားမႈ အမည္နာမမ်ားကုိလည္း သိရွိႏုိင္ၾကမည္ျဖစ္၏။ အျခားအမည္ကဲြမ်ားျဖင့္ အစုမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေသာ္လည္း ဤ၌ ေဖာ္ျပပါမွ်သာ မိတ္ဆက္သေဘာအားျဖင့္ တင္ျပလုိပါ၏။ စင္စစ္သီလသည္ မည္မွ်ပင္ အမ်ိဳးအမည္ ကဲြျပားေသာ္လည္း အစြမ္းသတၱိမွာ “မည္သည့္သီလမဆုိ ကာယကံႏွင့္ ၀စီကံတုိ႔ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာင္ျခင္း သီလန အစြမ္းသတၱိ” ရွိေနျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပါဏာတိပါတစသည္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ က်င့္၀တ္ပဋိပတ္မ်ားကုိ ျဖည့္က်င့္ျခင္းမ်ားကုိ ျဖည့္က်င့္ေနသူမ်ားသည္ ကာယကံ ၀စီကံမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းေနသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ သီလ၀ိသုဒၶိေခၚ သီလစင္ၾကယ္ျခင္း ရွိေနသူမ်ားဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ဤ၌သီလႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ိဳးအစား ကဲြျပားမႈမ်ား ရွိေၾကာင္းစာေပတြင္ ဖြင့္ဆုိျပသည္မွာ က်င့္ႀကံလုိက္နာ သူမ်ား၏ စိတ္ေစတနာကုိ လုိက္၍ ကဲြျပားမႈမ်ား ရွိေနသျဖင့္ ထုိေစတနာသုိ႔လုိက္ကာ အမည္နာမ သတ္မွတ္ျပရျခင္း ျဖစ္ေပ၏။ ႏွစ္ပါးစုသီလ၊ သုံးပါးစုသီလ စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပရျခင္း ျဖစ္၏။

ဥပမာအားျဖင့္ ႏွစ္ပါးစု သီလတြင္ စာရိတၱသီလ၊ ၀ါရိတၱသီလစသည္ျဖင့္ ခဲြျခားရာတြင္ “ျမတ္စြာဘုရားက ဤအရာကုိ ျပဳက်င့္အပ္၏ဟု ပညတ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ကုိ ျဖည့္က်င့္ျခင္းသည္ စာရိတၱသီလမည္ေၾကာင္း၊ ဤအရာကုိ မက်င့္အပ္ဟု တားျမစ္ပယ္အပ္ေသာ အရာကုိ မျပဳက်င့္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ ၀ါရိတၱသီလမည္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ျပဳက်င့္လုိက္နာသူမ်ား၏ ေစတနာအလုိက္ ခဲြျခားျပျခင္းျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ သုံးပါးစု သီလတြင္လည္း “သူတပါးတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာ ျပဳသည့္ အေက်ာ္အေစာကုိ ႏွစ္သက္ေတာင့္တသည္ျဖစ္၍ ေဆာက္တည္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ သီလသည္ ဟီန(အည့ံစား)သီလ မည္ေၾကာင္း၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ၏ အက်ိဳးကုိ လုိလားေတာင့္တ၍ ေဆာက္တည္အပ္ေသာ သီလသည္ မဇၥ်ိမ(အလတ္စား)သီလ မည္ေၾကာင္း၊ ဤအက်င့္သီလသည္ အရိယာသူတုိ႔ေကာင္းတုိ႔ ျပဳသင့္ျပဳအပ္ေသာ အရာျဖစ္သည္ဟု အရိယာသူေတာ္ေကာင္း အျဖစ္ကုိ အမွီျပဳ၍ ေဆာက္တည္အပ္ေသာ သီလသည္ ပဏီတ (အေကာင္းစား)သီလ မည္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ သုံးပါးကဲြျပားမႈကုိ ခဲြျခားျပ၏။ ေလးပါးအစု သီလတြင္လည္း “ရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖည့္က်င့္ရမည့္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားသည္ ဘိကၡဳသီလမည္ေၾကာင္း၊ ရဟန္းမမ်ား ျပဳက်င့္လုိက္နာရမည့္ ၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္မ်ားသည္ ဘိကၡဳနီသီလ မည္ေၾကာင္း၊ သာမေဏေယာက်္ား၊ သာမေဏမိန္းမမ်ား က်င့္သုံးရသည့္ ဆယ္ပါးသီလႏွင့္ က်င့္၀တ္သိကၡာပုဒ္မ်ားသည္ အႏုပသမၸႏၷသီလ မည္ေၾကာင္း၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ေစာင့္ထိန္းရမည့္ နိစၥသီလေခၚ ငါးပါးသီလမ်ားႏွင့္ ရွစ္ပါး၊ ကုိးပါးစသည့္ ဥပုသ္သီလမ်ားသည္ ဂဟ႒သီလ မည္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ေလးပါးအစု ျဖစ္ပုံကုိ ခဲြျခားျပျခင္း ျဖစ္၏။ ပါးပါးအစု သီလတြင္လည္း “သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းကုိ ပယ္ျခင္းသည္ ပဟီနသီလ မည္ေၾကာင္း၊ သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္း ၀ိရတီသည္ ေ၀ရမဏိသီလ မည္ေၾကာင္း၊ သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေစတနာသည္ ေစတနာသီလမည္ေၾကာင္း၊ သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေစာင့္စည္းပိတ္ဆုိ႔ျခင္း သံ၀ရသည္ သံ၀ရသီလ မည္ေၾကာင္း၊ သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းဟူေသာ အကုသုိလ္အမႈကုိ မက်ဴးလြန္ျခင္းသည္ အ၀ိတိကၠမသီလ မည္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ငါးပါးအစု ကဲြျပားပုံကုိ ခဲြျခားျပ၏။ ဤကား စာေပတြင္ ဖြင့္ဆုိျပသည့္ သီလအမ်ိဳးအစားမ်ားအေၾကာင္း မိတ္ဆက္တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ အက်ယ္ကုိ ၀ိသုဒၶိမဂၢအ႒ကထာႏွင့္ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ ပါဠိေတာ္တြင္ ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။

ဤသုိ႔ အမ်ိဳးအမည္အားျဖင့္ သီလအမ်ိဳးမ်ိဳး ကဲြျပားေနေသာ္လည္း အစြမ္းသတၱိမွာ အထက္တြင္ ဆုိခဲ့သကဲ့သုိ႔ ကာယကံႏွင့္ မေနာကံကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း အစြမ္းသတၱိသာ ျဖစ္သျဖင့္ သီလေစာင့္ျခင္းျဖင့္ ကုိယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကုိ ေစာင့္စည္းၿပီး မိမိ၏ အက်င့္သီလကုိ ျဖဴစင္ေစရန္ ႀကိဳးစားၾကရမည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက အသိေပး ဆုံးမေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

သီလျဖဴစင္ျခင္းႏွင့္ ညစ္ႏြမ္းျခင္း
သီလသည္ ေစာင့္သူ၏ ေစတနာသုိ႔လုိက္ကာ ျဖဴစင္ျခင္း၊ ညစ္ႏြမ္းျခင္းမ်ား ရွိတတ္၏။ ထုိသီလျဖဴစင္ျခင္း၊ သီလညစ္ႏြမ္းျခင္းတုိ႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍လည္း “သီလက်ိဳးျပတ္ျခင္း အစရွိသည္တုိ႔သည္ သိလ၏ ညစ္ႏြမ္းျခင္းျဖစ္ၿပီး မက်ိဳးမျပတ္ျခင္း စသည္သည္ သီလ၏ျဖဴစင္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း” စာေပတြင္ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပ၏။ သီလက်ိဳးျပတ္သည္ဆုိရာတြင္ သီလက်ိဳးျပတ္မႈကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သည့္ လာဘ္လာဘ၊ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္း၊ အသက္စသည္တုိ႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေၾကာင္းမ်ား၊ ကာမဂုဏ္ေမထုန္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေၾကာင္းမ်ား စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ က်ိဳးျပတ္ႏုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ သီလ၏ မက်ိဳးမေပါက္ျခင္းဟူသည္ ခပ္သိမ္းေသာ သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကုိ မဖ်က္ဆီး မလြန္က်ဴးေသာ အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေမ့ေလ်ာ့၍ ပ်က္ကုန္ေသာ္လည္း ကုစားေကာင္းေသာ သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကုိ ကုစားေသာ အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေမထုန္အမႈမ်ားႏွင့္ ယွဥ္စပ္ျခင္း မရွိေသာ အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္း၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ျခင္း၊ သူတပါးကုိ အတင္းအဖ်င္းျပဳျခင္း၊ မနာလုိျခင္း၊ ၀န္တုိျခင္း၊ လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ၾကြား၀ါျခင္းစသည့္ အယုတ္တရားတုိ႔၏ မျဖစ္ျခင္းလည္းေကာင္း၊ အလုိနည္းျခင္း၊ ေရာင့္ရဲျခင္းစသည့္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း စသည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ သီလ၏ မက်ိဳးမျပတ္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္ေၾကာင္း သီလျဖဴစင္ျခင္း၊ သီလညစ္ႏြမ္းျခင္း အေၾကာင္းမ်ားကုိ နားလည္သေဘာ ေပါက္ႏုိင္ေပ၏။

သီလ၀ိသုဒၶိျဖစ္ျခင္း
အထက္ပါ အဖြင့္မ်ားအရ ဤ၌ သီလ၀ိသုဒၶိေခၚ သီလျဖဴစင္ျခင္း၏ အဓိပၸါယ္ကုိ “အၾကင္သီလတုိ႔သည္ လာဘ္အစရွိသည္ေၾကာင့္ မပ်က္စီးကုန္၊ ေမ့ေလ်ာ့မႈေၾကာင့္ ပ်က္ကုန္ေသာ္လည္း တစ္ဖန္ကုစားျခင္းငွါ တတ္ႏုိင္ေကာင္း၏၊ ေမထုန္ႏွင့္ ယွဥ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ျခင္းစသည့္ မေကာင္းမႈတုိ႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း မႏွိပ္စက္ကုန္သည္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ သီလမ်ိဳးကုိ မက်ိဳးကုန္ေသာ သီလ၊ မေပါက္ကုန္ေသာသီလ၊ မက်ားမေျပာက္ကုန္ေသာ သီလတုိ႔ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဆုိအပ္၏၊ ထုိသုိ႔ မက်ိဳးမေပါက္ မက်ားမေျပာက္ေသာ သီလရွိသည္၏ အျဖစ္ကုိ သီလ၏ျဖဴစင္ေၾကာင္း ေ၀ါဒါနဟု ဆုိအပ္၏..” ဟူေသာ ၀ိသုဒၶိမဂ္အဖြင့္အတုိင္း သိရွိႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ဆုိလုိသည္မွာ သီလ၀ိသုဒၶိျဖစ္ရန္ မိမိတုိ႔၏ သီလကုိ စြမ္းႏိုင္သမွ် မက်ိဳးမေပါက္ေစရန္ သီလက်ိဳးပ်က္ေစႏုိင္သည့္ အရာမ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျဖင့္ သတိတရား လက္ကုိင္ထားကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္ လုိေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

သီလ၀ိသုဒၶိ၏ အက်ိဳး
ထုိသုိ႔ သီလျဖဴစင္၍ သီလႏွင့္ ျပည့္စုံခဲ့ပါလွ်င္ကား မည္သူမဆုိ သီလ၀ိသုဒၶိျဖစ္သျဖင့္
၁။ ေမ့ေလ်ာ့မႈ မရွိျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာအစုကုိ ရရွိျခင္း
၂။ ေကာင္းသတင္းျဖင့္ ေက်ာ္ေစာရျခင္း
၃။ မည္သည့္ပရိတ္သတ္ အတြင္းသုိ႔ မဆုိ အေၾကာက္အရြံ႕မရွိ ၀င္ေရာက္ႏုိင္ျခင္း
၄။ ေသခါနီးအခါတြင္လည္း ေတြေ၀ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိဘဲ ေသႏုိင္ျခင္း
၅။ ေသၿပီးေနာက္တြင္လည္း ေကာင္းသည့္ သုဂတိဘုံဘ၀တြင္ ျဖစ္ရျခင္း ဟူေသာ အက်ိဳးတရားတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံႏုိင္သည့္ အျပင္ အထက္အထက္ မဂ္ဉာဏ္မ်ားကုိ ရရွိေစႏုိင္သည့္ ေလွကားေစာင္းတန္း တစ္ခုသဖြယ္လည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဗုဒၶျမတ္စြာ မိန္ေတာ္မူခဲ့ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သီလ၀ိသုဒၶိျဖစ္မႈသည္ မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ႏွင့္ ျမတ္နိဗၺာန္သုိ႔ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစသည္သာမက အနီးဆုံးအေၾကာင္းအျဖစ္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားလည္း ျဖစ္ေစႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ သီလ၀ိသုဒၶိေခၚ သီလျဖဴစင္မႈသည္ မိမိတုိ႔အတြက္ အလြန္အေရးပါသည့္ အေျခခံ အက်င့္တရား ျဖစ္သျဖင့္ အေျခခံ အက်င့္ကုိ မက်ိဳးမေပါက္ေစရန္ စြမ္းႏုိင္သမွ် လုိက္နာက်င့္သုံးၿပီး သီလျဖဴစင္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ကုိလည္း ျဖဴစင္ေစကာ စိတ္ျဖဴစင္မႈကုိ အရင္းျပဳလ်က္ သမာဓိတည္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း သမာဓိကုိ အေျခခံ၍ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္ပန္းတုိင္ လွမ္းကုိင္ႏုိင္မည့္္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကုိ ရင့္သန္ေစရန္ အထူးႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ သီလျဖဴစင္ျခင္းျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳး ပြားတုိးေစရန္ အားကုိးတစ္ခုအျဖစ္ လက္ကုိင္ျပဳသင့္ေၾကာင္း တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

က်မ္းကုိး = ပဋိသမၻိဒါမဂၢ ပါဠိေတာ္၊ ၀ိသုဒၶိမဂၢ အ႒ကထာ
စာေရးသူ = အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပဒါယီ)

ငါးပါးသီလ ကံေျမာက္ေၾကာင္း အခ်က္မ်ားနဲ႕ က်ဴးလြန္ ျခင္းေၾကာင့္ ရမည့္ အျပစ္မ်ား

ပါဏာတိပါတ အဂၤါ ၅-ပါး။ -သတ္မႈကံေျမာက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေၾကာင္းငါးပါး၊ ၎င္းအဂၤါ ၅-ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုက ထိုသိကၡာပုဒ္ ပ်က္၏။
(၁) ပါဏ- သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
(၂) ပါဏသညိတ-သက္ရွိသတၱ၀ါဟု မွတ္သိျခင္း၊
(၃) ဃာတ စိတၱ- သတ္လိုေသာစိတ္ရွိျခင္း၊
(၄) ဥပကၠမ-လံု႔လၪပျခင္း၊
(၅) မရဏ-ထိုလံု႔လေၾကာင့္ ေသျခင္း။

ပါဏာတိပါတ၏ ပေယာဂမ်ိဳး ၈-ပါး။ ။ပါဏာတိပါတကံ ျဖစ္ႏိုင္ ျခင္း၏ အေၾကာင္း တရားမ်ိဳး ရွစ္ပါး၊ ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာမွ။
(၁) ဥဒိႆ ပေယာဂ- သတၱ၀ါကိုရည္မွတ္၍ သတ္ျဖတ္ ထိုးခုတ္ျခင္း၊
(၂) အႏုဒၵိႆ ပေယာဂ-သတၱ၀ါတစံုတခုကို ရည္မွတ္ျခင္းမရွိဘဲ ဘာေကာင္ေသေသဟု ပစ္ခတ္ ထိုးခုတ္လိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊
(၃) သာဟတၳိက ပေယာဂ-ကိုယ္တိုင္ သတ္ပုတ္ ထိုးခုတ္ျခင္း၊
(၄) အာဏတၱိက ပေယာဂ- သူတပါးကို ေစခိုင္းျခင္း၊
(၅) နိႆဂၢိယ ပေယာဂ-အေ၀း၌ေနေသာ သတၱ၀ါကို ျမႇား လွံ ေသနတ္ စသည္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ျခင္း၊
(၆) ထာ၀ရ ပေယာဂ- အျမဲတည္ေန၍ ေသေစႏိုင္သည့္ တြင္းတူးထားျခင္းç ေဆး၀ါး အစီအရင္ ထားျခင္း စသည့္ အရာမ်ိဳး၊
(၇) ၀ိဇၨာမယ ပေယာဂ- ဓာတ္႐ိုက္ ဓာတ္ဆင္ ဂါထာမႏၲရား စေသာ အစီ အရင္တို႔ျဖင့္ ေသေအာင္လုပ္ျခင္း၊ (၈) ဣဒၶိမယ ပေယာဂ- မိမိ ကမၼဇိဒၶိ တန္ခိုးျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔ကို ေသေစျခင္း။

ပါဏာတိပါတကံ၏ မေကာင္းက်ိဳး ၂၃-မ်ိဳး။ ။ပါဏာတိပါတ္ သူ႔သက္သတ္သူတို႔ ခံစားေတြ႔ၾကံဳ ရေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားသည္ ပိဋကပါဠိေတာ္တို႔၌ သခ်ၤာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖင့္ လာရွိ ေသာ္လည္း ဤ၌ အလံုးစံုပါ၀င္သည့္ ခုဒၵကပါဌ အ႒ ကထာ လာ သခ်ၤာ ၂၃-ပါးကို ဆိုေလသည္၊ သိလြယ္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာ ဘာသာ သက္သက္ျဖင့္ ျပလိုက္၏။
(၁) ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း၊
(၂) လံုးရပ္ေနထား အခ်ိဳးအစား မက်ျခင္း၊
(၃) ႏံုေႏွးေလးဖင့္ျခင္း၊
(၄) ေျခç လက္ç ဖ၀ါးçမညီျခင္း၊
(၅) မလွပ မတင့္တယ္ျခင္း၊
(၆) အေရ အဆင္း မေျပာင္၀င္းျခင္း၊
(၇) အသားအေရၾကမ္းတန္းျခင္း၊
(၈) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း၊
(၉) ခြန္အားဗလ မရွိျခင္း၊
(၁၀) စကားေျပျပစ္စြာ မေျပာတတ္ျခင္း၊
(၁၁) ခ်စ္ခင္သူ မရွိျခင္း၊
(၁၂) မိမိပရိသတ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပ်က္စီးျခင္း၊
(၁၃) ထိတ္လန္႔တတ္ျခင္း၊
(၁၄) လက္နက္ အဆိပ္ေဘး သင့္တတ္ျခင္း၊
(၁၅) သူမ်ား ပေယာဂေၾကာင့္ေသရျခင္း၊
(၁၆) ေတြေ၀မိုက္မဲျခင္း၊
(၁၇) ေျခြရံပရိသတ္ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၈) ရြံ႕စရာေကာင္းေသာ႐ုပ္အဆင္းရွိျခင္း၊
(၁၉) ကုန္းေကာ့ေသာ ကိုယ္ရွိျခင္း၊
(၂၀) ေၾကာင့္ၾက စိုးရိမ္မႈမ်ားျခင္း၊
(၂၁) ေဘးရန္ မ်ားျခင္း၊
(၂၂) ခ်စ္ခင္ေသာ သားသမီးတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္း၊
(၂၃) အသက္တိုျခင္း။

အဒိႏၷာဒါနာ အဂၤါ ၅-ပါး။ ။ ခိုးမႈကံေျမာက္အဂၤါ ၅-ပါး။
(၁) ပရသႏၲက - သူတစ္ပါးဥစၥာျဖစ္ျခင္း၊
(၂) တထာသညာ - သူတစ္ပါးဥစၥာဟုမွတ္ထင္ျခင္း၊
(၃) ေထယ်စိတၱ - ခိုးလိုေသာစိတ္ရွိျခင္း၊
(၄) ဥပကၠမ - ခိုးရန္လံု႔လျပဳျခင္း၊
(၅) ေတနဟာရ - ထိုလံု႔လျဖင့္ ခိုးျခင္း။

ခိုးျခင္း ၂၅-ပါး။ ။ ပါရာဇိကဏ္ ပါဠိေတာ္ ၆၅။ ႒။ ပ-အုပ္။ ၂၆၃- ၃၃၀- ၃၃၁- ၃၃၂ တို႔၌ အက်ယ္႐ႈ။ ရဟန္း ေတာ္မ်ား အတြက္ ပါရာဇိကဥပေဒပုဒ္မ ၂၊ အဒိႏၷာဒါန္ သိကၡာပုဒ္၏ အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းခ်က္ ၂၅-ပါး။

(၁) နာနာဘ႑ ပဥၥကေခၚ ပိုင္ရွင္မေပးေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ ပစၥည္းဘ႑ာ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေအာက္ပါနည္း ငါးပါးျဖင့္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး။
(က) အာဒိနယ- ေက်ာင္း အိမ္ ေျမ ျခံစသည္တို႔ကို လိမ္ညာေသာနည္းျဖင့္ တရားဆင္ကာ စြဲဆိုခိုးယူျခင္း မ်ိဳး၊ ပိုင္ရွင္က စိတ္ေလ်ာ့ ၀န္ခ် လိုက္လွ်င္ ပါရာဇိက၊
(ခ) ဟရဏ-သည္ပိုးထမ္းေဆာင္လာေသာ သူ႔ပစၥည္းကို ကိုယ့္ဥစၥာ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆို စြပ္စြဲ၍ ထမ္းေဆာင္ လာေသာ သူ၏ ကိုယ္ေပၚမွ က်ေစလ်က္ ခိုးယူ ျခင္းမ်ိဳး၊ သူ႔ကိုယ္ ေပၚမွ ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(ဂ) အ၀ဟရဏ-သူတစ္ပါးေခတၱအပ္ႏွံထားေသာ သူပိုင္ဥစၥာဘ႑ာကို မအပ္ပါဟူ၍လည္းေကာင္း ငါ့ဥစၥာ ျဖစ္သည္ ငါ့ဟာ ျပန္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးဟုလည္းေကာင္း၊ လိမ္ညာ ေျပာဆိုလ်က္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊ ပိုင္ရွင္ စိတ္ေလွ်ာ့ ၀န္ခ်သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(ဃ) ဣရိယာပထ၀ိေကာပန- ထမ္းပိုးေဆာင္ရြက္ လာ ေသာ သူတစ္ပါး ဥစၥာကို ထမ္းေဆာင္ လာသူ ႏွင့္တကြ ထမ္းလာသည့္ ဥစၥာ ကိုပါ ခိုးယူ အံ့ေသာ အႀကံျဖင့္ ပစၥည္းေရာ လူပါ ခုိးယူျခင္းမ်ိဳး၊ ပိုင္ရွင္ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ဒုတိယ ေျခလွမ္းၾကြ သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(င) ဌာနာစ၀န- သူခ်ထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာကို ခုိးယူ လိုစိတ္ျဖင့္ မူလေနရာမွ ေရြ႕ေအာင္ ၾကြေအာင္လုပ္ျခင္း မ်ိဳး၊ ေရြ႕သည္ ၾကြသည္ႏွင့္ ပါရာဇိက က်ေတာ့၏၊ နာနာဘ႑ပဥၥကၿပီး၏။

(၂) ဧကဘ႑ ပဥၥက- ဤ၌ သက္ရွိ သ၀ိညာဏကျဖစ္ေသာ ဘ႑ာကိုသာ ယူရသည္၊ ခိုးယူျခင္းနည္း ငါးပါးမွာ နာနာဘ႑ပဥၥကအတိုင္း အာဒိနယ ဟရဏ အ၀ဟရဏ ဣရိယာပထ ၀ိေကာပန ဌာနာစ၀န နည္းတို႔ျဖင့္ အတူတူပင္မွတ္ေလ၊ ဧကဘ႑ ပဥၥကၿပီး၏။

(၃) သာဟတၳိက ပဥၥက- ဤ၌ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ အ၀ိညာဏကပစၥည္းကို ပိုင္ရွင္မေပးပဲ ေအာက္ပါငါးနည္း ျဖင့္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး။
(က) သာဟတၳိက မိမိကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ခုိးယူျခင္းမ်ိဳး။
(ခ) အာဏတၳိက-ဤသူ၏ဘ႑ာကို သြားခိုးေခ်ဟုေစခိုင္းျခင္းမ်ိဳး၊
(ဂ) နိႆဂၢိယ- ကင္းခြန္ အေကာက္ေတာ္စသည္ မေပးရေအာင္ ဤဖက္နယ္ျခားမွ ထိုဖက္နယ္ေျမသို႔ က်ေအာင္ ပစၥည္းဥစၥာကို ပစ္သြင္း၍ သို႔မဟုတ္ တစ္နည္း နည္းျဖင့္ ႀကံဆ၍ ခိုးယူသြားျခင္းမ်ိဳး၊
(ဃ) အတၳ သာဓက- ထိုသူ၏ဘ႑ာကို အခြင့္သာတဲ့အခါ စြမ္းႏိုင္တဲ့ အခါကို ေစာင့္ၿပီး ခိုးယူ လိုက္ရ မည္ဟု ေစခုိင္း ထားလ်က္ ခိုးယူ ေစျခင္းမ်ိဳး၊
(င) ဓုရ နိေကၡပတရား၌စြဲ၍ယူျခင္း လိမ္ညာလွည့္ပတ္၍ယူျခင္း၌ ဥစၥာပိုင္ရွင္က ငါေတာ့႐ႈံးပါၿပီ၊ ငါ့ဥစၥာေတာ့မရေတာ့ ပါဘူးဟု ၀န္ခ်လိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊ သာဟတၳိက ပဥၥက ၿပီး၏။

(၄) ပုဗၺ ပေယာဂ ပဥၥက- အရွင္မေပးေသာ ပစၥည္းဘ႑ာကို ေအာက္ပါနည္း ငါးမ်ိဳးျဖင့္ ခိုးယူျခင္း။
(က) ပုဗၺ ပေယာဂ- ၎င္းခိုးနည္းကား အာဏတၳိကႏွင့္ သေဘာတူျဖစ္၏၊
(ခ) သဟပေယာဂ-လယ္ေျမ ျခံေျမစသည္ကို နယ္ျခား မွတ္တိုင္ငုတ္ စသည္ကို ႏုတ္၍ ေရႊ႕ေျပာင္း စိုက္ႏွက္ ခိုးယူျခင္း၊
(ဂ) သံ၀ိဓါ ၀ဟာရ- အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းတိုင္ပင္၍ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊ တိုင္ပင္စဥ္ အခါက သေဘာတူ ပါသူသည္ ခုိးရာ၌ ပါပါ မပါပါ ပါရာဇိက၊
(ဃ) သေကၤတ ကမၼ- အခ်ိန္ကာလ နာရီအပိုင္းအျခား မွတ္သား ခ်ိန္းခ်က္ လ်က္ ဤမည္ေသာ ဘ႑ာကို ခိုးယူေတာ့ဟု ခိုးခိုင္း ျခင္းမ်ိဳး၊ သူေပးေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ပစၥည္း အတိုင္း ခိုးယူေသာ္ ပါရာဇိက၊
(င) နိမိတၱကမၼ- မ်က္စိမွိတ္ျခင္း၊ လက္ေျမႇာက္ျခင္းစေသာ အမွတ္ နိမိတ္ သညာ တစ္ခုခု ထား၍ ခိုးခိုင္းျခင္း မ်ိဳး၊ နိမိတ္ ျပဳလိုက္ သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ခိုးျငားအံ့ နိမိတ္ ျပသူ ပါရာဇိက၊ ပုဗၺပေယာဂပဥၥက ၿပီး၏။

(၅) ေထယ်ာ ၀ဟာရ ပဥၥက- ပိုင္ရွင္မေပးေသာ ပစၥည္းဘ႑ာကို ေအာက္ပါ နည္း ငါးမ်ိဳးျဖင့္ ခိုးယူ ျခင္းမ်ိဳး။ (က) ေထယ်ာ ၀ဟာရ- နံရံစသည္ ေဖါက္ထြင္း ဖြင့္ျဖဲ၍ ခိုးျခင္း၊ ေတာင္းတင္း ခိ်န္ အေလးစသည္တို႔ကို စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္၍ ခိုးယူ ျခင္းမ်ိဳး၊
(ခ) ပသယွာ၀ဟာရ- ႏိုင္ထက္ စီးနင္း ျပဳ၍ ယူျခင္း၊ ဓါးျပတိုက္ ယူျခင္း၊ ပုန္ကန္ ထၾကြ၍ ယူျခင္း၊ မင္းစိုးရာဇာ တို႔သည္ ရသင့္ေသာ အခြင့္ထက္ အာဏာ ျပ၍ ပိုမို ေကာက္ခံ ျခင္းမ်ိဳး၊
(ဂ) ပရိကပၸါ၀ဟာရ- ဤ၌
၁- ဘ႑ာပရိကပၸေခၚ အထည္အလိပ္ကိုသာ ယူအံ့ဟူႀကံစည္လ်က္ အခန္း တြင္းသို႔ ၀င္သြားၿပီး ေမွာင္ထဲ၌ အထုပ္ႀကီးကိုထမ္းယူလာလ်က္ ၾကည့္ေသာ အခါ အထည္ မဟုတ္ဘဲ ခ်ည္ခင္ ေတြျဖစ္ ေနပါအံ့ ပါရာဇိက မက်၊ အထည္လိပ္ ျဖစ္ေန ပါက ပါရာဇိကက်၏။
၂- ၾသကာသပရိကပၸေခၚအရပ္ျဖင့္ ပိုင္းျခား ႀကံစည္၍ ခိုးျခင္းကား ဤျခံ၀င္း အတြင္း၌ ငါ့ကို ေတြ႕ျမင္ ပါမူ ဤပစၥည္း ဥစၥာကို ဤျခံ၀င္း အတြင္း၌ လွည့္လည္ရင္း ၾကည့္႐ႈရန္ ကိုင္လာ သေယာင္ ေဆာင္၍ ျပန္ေပး လိုက္အံ့၊
အကယ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ႏွင့္မွ မေတြ႕ရပါမူ ခိုးယူ သြားအံ့ ဟူေသာ အႀကံျဖင့္ ခုိးယူျခင္းမ်ိဳး၊ အပိုင္းအျခား လြန္သည္ႏွင့္ ပါရာဇိက၊
(ဃ) ပဋိ စၦႏၷာ၀ဟာရ- ပန္းျခံ ေရခ်ိဳးဆိပ္စသည္တို႔၌ သူတစ္ပါး ခြၽတ္ခ် ထားေသာ ဘ႑ာကို ခိုးလိုစိတ္ႏွင့္ ေနာက္မွ ယူအံ့ဟု ႀကံလ်က္ ေျမမႈန္႔ ျမက္မႈိက္ စသည္တို႔ျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားၿပီး ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊
(င) ကုသာ ၀ဟာရ- မဲလိပ္ စာေရးတံစသည္တို႔ကို မိမိသို႔ အေကာင္း ရရန္ ႀကံစည္လ်က္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ နည္းပရိယာယ္ျဖင့္ ခိုးယူျခင္းမ်ိဳး၊ ေထယ်ာ ၀ဟာရ ပဥၥကၿပီး၏။

ခိုးျခင္း ပေယာဂမ်ိဳး ၆-ပါး။ ။ (၁) သ ဟတၳိက- ကိုယ္တိုင္ခိုးျခင္း၊ (၂) အာဏတၱိက ေစခိုင္း၍ ခိုးျခင္း၊ (၃) နိသဂၢိက- ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းပစ္လႊင့္ခိုးျခင္း၊ (၄) ထာ၀ရ- တင္းေတာင္း လိမ္ ခ်ိန္လိမ္စသည္ျပဳ၍ခိုးျခင္း၊ (၅) ၀ိဇၨာမယ- အေမ့ အဟန္႔စေသာ အတတ္ပညာျဖင့္ခိုးျခင္း၊ (၆) ဣဒၶိမယ- တန္ခိုးျဖင့္ ခိုးျခင္း။

ခိုးသူၾကီးတို႕ လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းအပ္ေသာ အဂၤါ ၈-ပါး။ ။ဤအဂၤါရွစ္ပါးကို ေစာင့္ထိန္းေသာ ခိုးသား ႀကီးမ်ားသည္ ရက္-လ-ႏွစ္ရွည္- တည္တံ့ႏိုင္သည္၊ ဤအဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ မျပည့္စံုေသာခိုးသား ဓားျပတို့ကား- ရက္-လရွည္မတည္၊ လ်င္ျမန္စြာ ပ်က္စီးတတ္သည္ဟု အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္တတိယအုပ္- (၁၅၃)၌ ေဟာေတာ္မူသည္။
(၁) မိမိ၏ ရန္သူမဟုတ္သည့္ အသက္အရြယ္ႀကီးသူç ကေလးသူငယ္ç အက်င့္သီလဂုဏ္ ရွိသူçတို့ကိုရုိက္ႏွက္ ပုတ္ခတ္မႈ မျပျခင္း၊
(၂) ပစၥည္းဥစၥာကို အကုန္မယူျခင္း၊
(၃) မိန္းမကို မသတ္ျခင္း၊
(၄) အမ်ိဳးသမီးတို႔ကို မဖ်က္ဆီးျခင္း၊
(၅) ရွင္ ရဟန္းတို႕ကို မလုရက္ျခင္း၊
(၆) မင္းဘ႑ာတိုက္ကို မလုရက္ျခင္း၊
(၇) ရြာ-နိဂံုးမင္းေနျပည္အနီး၌ မလုရက္ မတိုက္ခိုက္ျခင္း။

သူခိုး ဒါးျပ သူပုန္တို႕၏ မွီခိုအားထားရာၾကီး ၅-ပါး။ ။ လူသားတို႕ၿငိမ္းဧခ်မ္းသာမႈ အတြက္ တိုင္းျပည္ ၿမိဳ႕ရြာ နယ္ပယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ ထိန္းသိမ္းၾကေသာ မင္းစိုးရာဇာတို႕ သိထားရန္။ အဂၤုတၱရ ။ပါ။ ဒု-အုပ္။ ၁၁၃-၌အက်ယ္ရႈပါ။
(၁) အသြားအလာ ခက္သည့္ ေရလယ္ကြၽန္း၊ ေတာင္ၾကားေခ်ာက္ၾကား၊ ရႈိ-ေျမာင္ မညီၫြတ္ေသာ ခရီးခက္အရပ္ကို မွီေနတတ္ၾကသည္၊
(၂) ထူထပ္သည့္ ကိုင္းေတာ က်ဴေတာ၊ ပင္ခ်င္း ယွက္သည့္ ေတာအုပ္ႀကီး စသည့္ အရပ္မ်ိဳး၊
(၃) တစံုတေယာက္က ေဖၚေျပာလွ်င္ မင္းအမတ္ မႈထမ္း ရာထမ္းတို႕က အျပစ္ကို ကာကြယ္ဖံုးအုပ္ ေပးရန္ ၎တို႕ႏွင့္ ႀကိဳတင္၍ အကြၽမ္းတ၀င္ အမွီတံကဲ ျပဳလုပ္ထားျခင္း၊
(၄) မိမိတို႕အျပစ္ကို ေဖၚေျပာထုတ္ဆိုမည့္သူမ်ားအား ႏႈတ္ပိတ္ခ ပစၥည္း ဥစၥာ ေပးကမ္းရန္၊
(၅) မိမိတို႕၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္တိုင္ပင္မႈ မေပါက္ၾကား ေစရန္ အထူး လံုၿခံဳေသာ နည္းလမ္း ဥပါယ္တို႕ ျဖစ္၏။


အဒိႏၷဒါန္၊ ျပစ္မ်ိဳးကံ၊ ထည့္ျပန္ ၁၂-ပါး။ ။ သူ႔ဥစၥာကို ခိုး၀ွက္တိုက္ခုိက္သူတို႔ ရရွိခံစားမႈ အျပစ္မ်ိဳး ဆယ့္ႏွစ္ပါး။ (ခုဒၵကပါဌ အ႒ကထာမွ)
(၁) ျမတ္ေသာဥစၥာမ်ိဳး မရရွိျခင္း၊
(၂) ယုတ္ညံ့သည့္ဥစၥာမ်ိဳးကိုသာရရွိျခင္း၊
(၃) ပစၥည္းဥစၥာနည္းပါးျခင္း၊
(၄)အလြန္ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း၊
(၅) မရေသးေသာဥစၥာကိုမရျခင္း၊
(၆) ရရွိၿပီးစည္းစိမ္မ်ား ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္း၊
(၇) လိုရာဥစၥာကိုမရႏိုင္ျခင္း၊
(၈) ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးႏွင့္သာ ဆက္ဆံေတြ႕ၾကံဳရျခင္း၊
(၉) သူတစ္ပါးႏွင့္ဆက္ဆံေသာဥစၥာမ်ိဳးကိုသာရျခင္း၊
(၁၀) မရွိစကားကိုသာၾကားရျခင္း၊
(၁၁) ခ်မ္းသာစြာမေနရျခင္း၊
(၁၂) ေလာကုတၱရာဥစၥာကိုမရႏိုင္ျခင္း။

ကာေမသုမိိစၦာစာရ အဂၤ ၄-ပါး။ ။ ကာမကိစၥ၌ ကံေျမာက္ႏိုင္သည့္အဂၤါေလးပါး။
(၁) အ ဂမနိယ ၀တၳဳ ၂၀-တို႔တြင္ပါ၀င္ျခင္း၊
(၂) က်င့္ျပဳ မွီ၀ဲလိုစိတ္ရွိျခင္း၊
(၃) ရႏိုင္ေသာနည္းျဖင့္ လ႔ံုလလည္းျပဳျခင္း၊
(၄) ျပဳက်င့္ျခင္းကိုလည္း သာယာျခင္း။

ကာေမသုကံံ၊ က်ိဳးျပစ္ဒ္ဒဏ္၊ ထိမိမွန္ ၁၅-ပါး။ ။ သူ႔သားမယား၌ သြားလာ လြန္က်ဴး သူတို႔ ရရွိေသာ မေကာင္းက်ိဳးအျပစ္ဆယ့္ငါးပါးဟူ၏။ ထိုထို က်မ္းစာ တို႔၌ အမ်ိဳးမ်ိဳး လာရွိသည္။
(၁) အပါယ္ ၄-ပါးသို႔လားရျခင္း၊
(၂) မိန္းမ ပ႑ဳက္ျဖစ္ရျခင္း၊
(၃) ရန္သူႏွင့္ေတြ႕ရျခင္း၊
(၄) လူအမ်ား မုန္းျခင္း၊
(၅) စား ၀တ္ အိပ္ယာရခဲျခင္း၊
(၆) ဆင္းဆင္းရဲရဲ အိပ္ရ ႏိုးရျခင္း၊
(၇) အမ်က္ေဒါသႀကီးျခင္း၊
(၈) ေလာကုတၱရာတရား မရရွိႏိုင္ျခင္း၊
(၉) စည္းစိမ္ဥစၥာ ပ်က္ျပဳန္းရျခင္း၊
(၁၀) ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ခံရျခင္း၊
(၁၁) ေဘးေတြ႕ရျခင္း၊
(၁၂) ယံုမွားသံသယမ်ားျခင္း၊
(၁၃) ခ်စ္သူတို႔ႏွင့္ ခြဲေနရျခင္း၊
(၁၄) အသက္တိုျခင္း၊
(၁၅) ဆင္းရဲႀကီးစြာေတြ႕ရျခင္း။

အုပ္ထိန္းသူ ရွိေသာ မိန္းမ ၂၀။ ။ အုပ္ထိန္းျခင္းရွိသျဖင့္ ေယာက္်ားတို႔ မသြားလာ အပ္ေသာ မိန္းမ ၂၀-ဟူလို။
(၁) မာတု ရကၡိတ- အမိအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၂) ပိတု ရကိၡတ- အဘအုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၃) မာတာပိတု ရကိၡတ- မိဘ ၂-ပါးအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၄) ဘာတုရကိၡတ- ေမာင္ႀကီးေမာင္ငယ္ အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၅) ဘဂိနိ ရကိၡတ- အစ္မႀကီး အစ္မငယ္အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၆) Óတိ ရကိၡတ- ေဆြမ်ိဳးအုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၇) ေဂါတၱရကိၡတ- အႏြယ္တူ အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၈) ဓမၼရကိၡတ- သီတင္းသံုးေဖၚေစာင့္ေရွာက္အုပ္ထိန္းေသမိန္းမ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ၎ ၈-ေယာက္ေသာမိန္းမတို႔ကား သူတို႔မွာ ကံမထိုက္၊ သြားလာ လြန္က်ဴးသူ ေယာက္်ားမ်ား မွာသာ ကံထိုက္သည္ ဟူ၏။
(၉) သာရကၡာ- ထိမ္းျမားေၾကာင္းလမ္းၿပီးသူ ]လက္ထပ္ၿပီးသူ} လင္အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
(၁၀) သ ပရိဒ႑ာ- မင္းတို႔ေကာက္ယူရန္သတ္မွတ္လ်က္ ဒဏ္ထားၿပီးလွ်င္ အုပ္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
မယားေျမာက္ေၾကာင္း ဆယ္ပါး
(၁၁) ဓနကၠီတာ- ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ယူလ်က္ မယားအျဖစ္ထားေသာမိန္းမ၊
(၁၂) ဆႏၵ ၀ါသိနီသေဘာတူအလိုတူ၍ ညားေနေသာမိန္းမ၊
(၁၃) ေဘာဂ ၀ါသိနီ- စည္းစိမ္ေပး၍ ေပါင္းေဖၚေသာမိန္းမ၊
(၁၄) ပဋ၀ါသိနီ- ပုဆိုးေပး၍ ပုဆိုး တန္းတင္ ျပဳ၍ ေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၅) ၾသဒ ပတၱကိနီေရခြက္၌ လက္ဆံုခ်၍မိဘႏွစ္ပါး ထိန္းျမားေပးေသာမိန္းမ၊
(၁၆) ၾသဘဋ စုမၺဋာ- ေခါင္းခုကိုခ်၍ လင္မယားအျဖစ္ေနေသာ မိန္းမ၊
(၁၇) ဒါသီ စ ဘရိယာ စ- ကြၽန္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္ေသာမိန္းမ၊
(၁၈) ကမၼကာရီ စ ဘရိယာ စ- အမႈလုပ္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္ေသာ မိန္းမ၊
(၁၉) ဓဇာ ဟဋာ- စစ္ေျမျပင္မွ ေဆာင္ယူခဲ့ေသာမိန္းမ၊
(၂၀) မုဟုတၱိကာ- တစ္ခဏၰမွ် ေပါင္းေဖၚရန္ ငွားရမ္း ထားေသာ ေခတၱမယားျဖစ္သူမိန္းမ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ၎င္း ၁၂-ေယာက္ေသာမိန္းမမ်ားကို သြားလာလြန္က်ဴးခဲ့မူ လင္ရွိ မယားျဖစ္၍ မိန္းမေရာ ေယာက်္ားပါ ႏွစ္ဦးစလံုး ကံထိုက္သည္ဟူ၏၊ အက်ယ္ကို လိုမူ ပါရာဇိကဏ္ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ ဋီကာ။ အ႒သာလိနီ အ႒ကထာ မူလဋီကာမွာ ႐ႈပါေလ။

မယားခိုး အျပား ၇-ပါး။ ။မယားခိုးမႈ စီရင္ရာ၌ မႏုဓမၼသတ္အလို ေအာက္ပါ ခုႏွစ္ပါးကို ျပသည္။
(၁) ဟတၳဂၢါဟ-လက္စသည္ကိုင္တြယ္သံုးသပ္ျခင္း၊
(၂) ဃရ ပတၱလင္မရွိခိုက္ အိမ္သို႕ သြားေယာက္ျခင္း၊
(၃) ဂုယွ႒ာန-လံုျခဳံေသာအရပ္၌ ကာမႏွင့္စပ္ေသာစကားတို႔ကိုဆိုျခင္း၊
(၄) သလ’ာပ-ကာမဂုဏ္ျဖင့္ ေျဖာင္းျဖေျပာဆိုျခင္း၊
(၅) ေသနိ-တင္းတိမ္çျခင္ေထာင္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ျခင္း၊
(၆) ဒြါရ-တိုက္တံခါးအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ျခင္း၊
(၇) ေသယ်-အိပ္ရာခန္းသို႔၀င္ေရာက္ျခင္း။

ေမထုန္ ၂-ပါး၊ မ်ိဳးအျပား၊ ခြဲျခား မိန္႕ဆိုဘိ။ ။
(၁) ေမထုန္ႀကီး-မိန္းမ ေယာက်္ား ကာယကံေျမာက္ အဂၤါဇာတ္ အခ်င္းခ်င္း သြားလာမွီ၀ဲျခင္းမ်ိဳး၊
(၂) ေမထုန္ငယ္- မိန္းမ ေယာက်္ား ရေသ့ စိတ္ေျဖအားျဖင့္ ကိုယ္လက္သံုးသပ္ ျပဳမူသာယာမႈမ်ိဳး။

ေမထုန္ ငယ္ ၇-ပါး။ ။သတၱဂၤုတၱရ။ပါ။ ၄၃၈။႒။ ၁၆၇-၌ အက်ယ္ရႈ။ အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ေတာ္၏ ၫႈိးႏြမ္း ေပါက္ၾကားမႈမ်ိဳး ၇-ပါး၊ မိန္းမ ေယာက်္ား ၂-ဦးလံုး အတြက္ အျပန္အလွန္ ယူရမည္။
(၁) မာတုဂါမ၏ ပြတ္တိုက္ဆုပ္နယ္ႏွိပ္ေပးမႈ၌ သာယာျခင္း၊
(၂) မာတုဂါမႏွင့္ ၿပံဳးကာ ရယ္ကာ တို႕ကာ ဆိတ္ကာ ေနရသည္ကို သာယာျခင္း၊
(၃) မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ အားပါးတရ ၾကည့္ရႈေနရမႈကို သာယာျခင္း၊
(၄) မ်က္ကြယ္ရာ အနီးအနားက ၎င္းတို႕၏ ေျပာသံ ဆိုသံ ရယ္သံကိုၾကား၍ သာယာစြာ နားစိုက္ ေထာင္ျခင္း၊
(၅) ေရွးအခါက မာတုဂါမႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ျပဳမႈေနထိုင္ က်င့္ႀကံမႈ မ်ိဳးစံုကို ေတြးေတာ ေအာက္ေမ့ သာယာျခင္း၊
(၆) သူတပါးတို႕ ျပဳမူက်င့္ႀကံ ခံစားေနမႈကိုျမင္ရ၍ သာယာျခင္း၊
(၇) ယခု ဘ၀ ၪပစုအားထုတ္ရေသာ သီလကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀၌ နတ္မင္းႀကီး ျဖစ္ၿပီး နတ္သမီး နတ္သားမ်ားစြာတို႕ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးရန္ ေျမႇာ္လင့္ လ်က္ သာယာေနျခင္း။

ေမထုန္ မမွီ၀ဲ အပ္ေသာ မိန္းမ ၁၄-ပါး။ ။ထို ဆယ့္ေလးေယာက္တို႕တြင္ အခ်ိဳ႕ ကား က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစ၍ အခ်ိဳ႕ကာ ဘာသာတရားႏွင့္ ေလာက၀တ္ ဥပေဒမ်ားက တားျမစ္၍ အျပစ္ ရွိသည္၊

အမရိတ ေဘသဇၨက်မ္းမွ၊ ဥတုလာေနသူ၊ အလိုမရွိသူ၊ ညစ္ႏြမ္း မသန္႕စင္သူ ၊ မခ်စ္ခင္သူ၊ ျပည့္တန္ဆာမ၊ အရြယ္ႀကီးရင့္သူ၊ ေရာဂါသည္မ၊ ကိုယ္အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ့သူ၊ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မ၊ ရန္သူမ၊ အဂၤါဇာတ္၌ အနာရွိသူ၊ လင္ရွိသူ ၊ မာတုရကၡိတ စသည္ရွိသူ၊ သီလရွင္မ။ (မိမိရဲ႕ ဇနီးသည္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ထို ၁၄ေယာက္ စာရင္း ၀င္ေနလ်က္ ေမထုန္ မွီ၀ဲေသာ္ ကာေမသု မိစာ စာရကံ ထိုက္သည္ဟုလည္း မွတ္သား ဖူးပါသည္။

ေမထုန္ မွီ၀ဲလြန္မႈ အျပစ္ ၈-ပါး။ ။ကာမသွ်ၾတက်မး္ ။ (၁) ဘုန္းကံ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း ၊ (၂) ဉာဏ္ပညာ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း၊ (၃) ခြန္အားဗလ ယုတ္ေလ်ာ့ျခင္း၊ (၄) အသား၊ အေရ၊ ဦးေခါင္း ပူေလာင္ျခင္း၊ (၅) အေရာင္ အဆင္း ေဖ်ာ့ေတာ့ ပ်က္စီးျခင္း၊ (၆) ေခ်ာင္းဆိုး ေသြးပါ အဆုပ္နာ
ျမစ္ေခ်ာက္ ေရာဂါ စြဲကပ္ တတ္ျခင္း၊ (၇) အျပင္အပေရာဂါလြယ္ကူစြာ ကူးစက္ႏုိုင္ျခင္း၊ (၈) အသက္ တိုျခင္း။

မုသာ၀ါဒ အဂၤါ ၄-ပါး။ ။လူမ်ား မုသာ၀ါဒသိကၡာပုဒ္ ပ်က္စီးျခင္းအဂၤါ ၄-ပါး၊ ၎င္း အဂၤါ၄-ပါးႏွင့္ျပည့္စံုမွ သိကၡာပုဒ္ပ်က္သည္။
(၁) အတထ- မမွန္ေသာ ၀တၳဳ၊
(၂) ၀ိ သံ၀ါဒ စိတၱ- မွားယြင္းေစလိုေသာ စိတ္၊
(၃) တဇၨ ၀ါယမ ထိုစိတ္အားေလွ်ာ္ေသာ ကိုယ္ ႏႈတ္ လံု႕လၪပျခင္း၊
(၄) တဒတၳ ဇာနန- သူလိမ္တိုင္း သိရွိ ယံုၾကည္ျခင္း။

မုသာ၀ါဒကံရဲ႕ မေကာင္းက်ိဳး ၁၆-ပါး။ ။မဟုတ္မမွန္ လိမ္ညာ ေျပာသူတို႕ရရွိ ခံစားရေသာ အျပစ္မ်ိဳး ဆယ့္ငါးပါး ဟူ၏၊ ခုဒၵကပါဌ အ႒ကထာမွ။
(၁) မၾကည္ၫိုဖြယ္ရာ ရုပ္ဆင္းရွိျခင္း၊
(၂) သြား မညီမၫြတ္ ရွိျခင္း၊
(၃) နား မခ်မ္းသာေသာ အသံ ရွိျခင္း၊
(၄) ၀လြန္းဆူလြန္းျခင္း၊
(၅) ပိန္လြန္း ေသးလြန္းျခင္း၊
(၆) နိမ့္ ပုလြန္းျခင္း၊
(၇) ျမင့္ ရွည္လြန္းျခင္း၊
(၈) ၾကမ္းတမ္းေသာ အသားအေရ ရွိျခင္း၊
(၉) ခံတြင္းပါးစပ္ပုပ္ညႇီျခင္း၊
(၁၀) ဆြံ႕အ တုန္လႈပ္ျခင္း၊
(၁၁) သူတပါးတို႕မယံုၾကည္ျခင္း၊
(၁၂) တိုေသာ လွ်ာ စကားမၿပီ ရွိျခင္း၊
(၁၃) လွ်ပ္ေပၚတတ္ျခင္း၊
(၁၄) မိုက္မဲ ေတြေ၀ျခင္း၊
(၁၅) ဉာဏ္ ပညာ နည္းပါးျခင္း၊
(၁၆) ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း။

အရက္ေသာက္ျခင္းအျပစ္ ၆-ပါး။ ။ သုတ္ပါေထယ်။ ပါ။ ၁၄၈။ ႒။ ၁၂၇။ ဤ၌ မ်က္ေမွာက္ ေလာက ျပစ္ ၆-ပါးကို ေျဖဆိုလိုက္သည္၊ သံသရာ ျပစ္လည္း ႀကီးေလးလွ၏။

ဥစၥာယုတ္ျခင္း၊ ျငင္းခံုမ်ားစြာ၊ ေရာဂါထူေျပာ၊ ေက်ာေစာမဲ့တံု၊ မလံု အဂၤါ၊ ပညာ နည္းရွား၊ ဤ ၆- ပါးကား၊ ေသာက္စား ေသစာ အျပစ္တည္း။

အရက္မ်ိဳး ၅-ပါး။ ။ လူမျပဳေသာ္လည္း အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေန တတ္ေသာ ေမရယေခၚ အရက္မ်ိဳး ငါးပါး။ (၁) ပုပၹါသ၀- သစ္ပြင့္ရည္မွျဖစ္ေသာအရက္၊
(၂) ဖလာသ၀- သစ္သီးရည္မွျဖစ္ေသာ အရက္၊
(၃) မဓြာသ၀- မုဒရက္ရည္မွ ျဖစ္ေသာ အရက္၊
(၄) ဂုဠာသ၀- ၾကံရည္မွ ျဖစ္ေသာ အရက္၊
(၅) သမၻာရသံယုတၱ- အရက္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀တၳဳေပါင္းတို႔ စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေသာ အရက္။

Credit to: မခြန္ျမလႈိင္

Tuesday, July 7, 2015

လျမတ္၀ါဆို

``သေႏၶ, ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ ေဟာျမြက္လ၀ါဆုိ´´ဟူသည္ႏွင့္အညီ ျမန္မာ ၁၂-လတုိ႔တြင္ ေလးခုေျမာက္ျဖစ္ေသာ ၀ါဆုိလ၌ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ပဋိသေႏၶေနေတာ္မူခဲ့သည္။ ဘုရားအျဖစ္ကုိက်င့္ရန္ ေတာထြက္ေတာ္ မူခဲ့သည္။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပထမဆံုးတရားဦးဓမၼစၾကာကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ဤ၀ါဆုိလ၌ ဘုရား႐ွင္သည္ ေရမီးအစံုစံုေသာ တန္ခုိးျပာဋိဟာကုိ ျပေတာ္မူခဲ့သည္။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတုိ႔ေ႐ွ့၌ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ၀န္ခံေတာ္မူခဲ့သည္။ ဓမၼစၾကာတရားတည္းဟူေသာ တရားရတနာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတည္းဟူ ေသာ သံဃာရတနာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ``ဧဟိ ဘိကၡဳ´´ဟူေသာစကားကုိ စတင္ၾကားခြင့္ရခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔အေနျဖင့္ ဤ၀ါဆုိလကုိ လထူးလျမတ္တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။


``၀ါဆုိလ´´ဟူရာ၌ ၀ါ-မွာ ၀ါသ-ဟူေသာပါဠိမွဆင္းသက္လာၿပီး ``ေနျခင္း´´ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ဆုိ-မွာ ``႐ြတ္ဆုိျခင္း´´ဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။ ``၀ါဆုိလ´´၏အဓိပၸါယ္အျပည့္အစံုမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္း(မုိးတြင္း) သံုးလပတ္လံုး မိမိတုိ႔သီတင္းသံုးရာေက်ာင္း၌ေနပါမည္ဟု ႐ြတ္ဆုိကတိျပဳေသာလဟု အဓိပၸါယ္ရေၾကာင္း မွတ္သားရပါသည္။ ေ႐ွးအခါက ``၀ါဆုိလ´´ကုိ ``ျမြယ္တာလ´´ဟူ၍ေခၚဆုိေၾကာင္း သိရသည္။ ျမြယ္-မွာ ``လယ္ေျမ´´ဟူ၍အဓိပၸါယ္ရၿပီး တာ-မွာ ``တုိင္းတာျခင္း´´ဟူ၍အဓိပၸါယ္ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါဆုိလကုိ ေ႐ွးအခါက ``ျမြယ္တာလ=လယ္ေျမမ်ားတုိင္းတာေသာလ´´ဟူ၍လည္း အဓိပၸါယ္ရေၾကာင္း မွတ္သားရပါသည္။

ဤ၀ါဆုိလတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား မုိးတြင္းသံုးလပတ္လံုး မိမိတုိ႔ေက်ာင္း၌ ေနထုိင္ရန္ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒါယကာ/ဒါယိကာမတုိ႔သည္လည္း ၀ါဆုိ၀ါကပ္ေတာ္မူၾကေသာ သံဃာေတာ္ အ႐ွင္သူျမတ္တုိ႔အား မိမိတုိ႔တတ္စြမ္းသည့္ ၀ါဆုိသကၤန္းတုိ႔ကုိ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကသည္။ ရဟန္းသံဃာေတာ္ တုိ႔သည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ေတာ္မူၾကၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔၌ ၀ါကၽြတ္ၾကသည္။ ပထမ၀ါဆုိ၊ ဒုတိယ၀ါဆုိအားျဖင့္ ၀ါဆုိလႏွစ္လ႐ွိေသာႏွစ္(၀ါထပ္ေသာႏွစ္)တြင္ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ေတာ္မူၾကရသည္။ အေရးေပၚကိစၥတစ္ခုခုေၾကာင့္ ၀ါဆုိလ၌ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျခင္းမျပဳႏုိင္ၾကေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ေတာ္ မူၾကရၿပီး တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ၀ါကၽြတ္ၾကရသည္။ ပံုမွန္၀ါဆုိလ၌ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျခင္းကုိ ပုရိမ၀ါဆုိသည္ဟု ေခၚေ၀ၚၿပီး အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ၀ါေခါင္လမွ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျခင္းကုိ ပစၦိမ၀ါဆုိသည္ဟု ေခၚေ၀ၚသည္။

ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၊ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ေႏြ, မုိး, ေဆာင္း ဥတုသံုးပါးလံုး ခရီးလွည့္လည္သြားလာၾကသည္။ မုိးတြင္းကာလ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိး ခ်ိန္တြင္ ခရီးလွည့္လည္ၾကေသာ သံဃာေတာ္တုိ႔ေၾကာင့္ စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား ပ်က္စီးၾကရသည္။ ထုိအခါ ဒကာ/ဒကာမ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက ခရီးလွည့္လည္သြားလာၾကေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကဲ့ရဲ႔ျပစ္တင္ၾကသည္။

``သာသနာပတိတၳိမ်ားသည္ပင္ ဤကဲ့သုိ႔မုိးတြင္းကာလ၌ ခရီးမသြားၾက၊ တိရစၦာန္ငွက္မ်ားသည္ပင္ ဤမုိးတြင္းကာလ၌ အရပ္တပါးသုိ႔ မပ်ံသန္းၾကဘဲ မိမိတုိ႔အသုိက္အတြင္း၌ ေနၾကသည္။ ဤသာသနာတြင္း၌ေနၾကေသာ ငါတုိ႔ကုိးကြယ္ရာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔ေနရာ၌ ေအးေအးေဆးေဆးမေနၾကဘဲ မုိးတြင္းႀကီး၌ ခရီးလွည့္လည္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါတုိ႔စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား ပ်က္စီးၾကရသည္´´ ဤကဲ့သုိ႔ ျပည္သူ/ျပည္သား ဒကာ/ဒကာမတုိ႔က မုိးတြင္း၌ခရီးလွည့္လည္ၾကေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကဲ့ရဲ႔ျပစ္တင္စကားဆုိၾကသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ဘုရား႐ွင္ၾကားသိေတာ္မူေသာအခါ ရဟန္းသံဃာေတာ္အားလံုး ၀ါတြင္း(မုိးတြင္း)ကာလ၌ ခရီးလွည့္လည္ျခင္းမျပဳဘဲ ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး မိမိတုိ႔၏ေက်ာင္းတုိက္အတြင္း၌ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျခင္းျပဳ၍ ရဟန္းတရားပြားမ်ားအားထုတ္ရန္ ပညတ္ေတာ္မူသည္။ ထုိ႔ျပင္ ၀ါက်ဳိး ၀ါျပတ္ ၀ါမကပ္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစဟု သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ေတာ္မူၾကေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ ၀ါမကၽြတ္ခင္၀ါတြင္း၌ အေရးအေၾကာင္းကိစၥမ႐ွိဘဲ အရပ္တပါးသုိ႔ ညဥ့္အိပ္ညဥ့္ေန မသြားရေပ။ အကယ္၍ မျဖစ္မေနသြားရမည့္ အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာလွ်င္ ၀ါပန္ၿပီး သြားခြင့္႐ွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ (၇)ရက္ေက်ာ္ေအာင္ေနခြင့္မ႐ွိေပ။ ၀ါပန္သည့္ေန႔မွ (၇)ရက္မေက်ာ္မီ မိမိမူလသီတင္းသံုး ၀ါဆုိသည့္ဌာနသုိ႔ ျပန္လာၾကရသည္။ ဤသည္တုိ႔မွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျခင္းႏွင့္ ၀ါပန္ျခင္း အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။

ထုိ႔ျပင္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔အတြက္ အလြန္ထူးျမတ္ေသာ ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ ေန႔လည္းျဖစ္ေပသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔အခါက ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိးကြယ္ရာ ေဂါတမဘုရား႐ွင္သည္ ``ဘိကၡဴနံ ပဥၥ၀ဂၢီနံ´´အစခ်ီေသာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ႀကီးကုိ အ႐ွင္ေကာ႑ညအမွဴး ျပဳေသာ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတုိ႔အား အဦးဆံုးေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ``ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔´´ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။

၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန႔မ်ား၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒကာ/ဒကာမအေပါင္းတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ႏွင့္နီးစပ္ရာ ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ုံ မ်ားသုိ႔လည္းေကာင္း၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားသုိ႔လည္းေကာင္း သြားေရာက္၍ သီတင္းသီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားဘာ၀နာပြားမ်ားျခင္း-စေသာ ကုသုိလ္အမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထုိ႔ျပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ အသင္းအဖြဲ႔ မ်ားစုၿပီး ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေလ့႐ွိၾကသည္။ အခ်ဳိ႔လူငယ္လူ႐ြယ္မ်ားမွာ မိမိတုိ႔ရပ္ကြက္ အတြင္း၌ အသင္းမ်ားဖြ႔ဲ၍ ၀ါတြင္းဥပုသ္ေန႔နံနက္တုိင္း ဘံုဆြမ္းမ်ားေလာင္းလွဴေလ့႐ွိၾကသည္။

ဤကဲ့သုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္စင္တုိ႔၏ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားျပဳလုပ္ရာလ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္၍ ရဟန္းတရား အားထုတ္ရာလ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဘုရား႐ွင္၏ ပဋိသေႏၶယူရာ, ေတာထြက္ရာ, ဓမၼစၾကာတရားဦးေဟာေတာ္မူရာလ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဤ၀ါဆုိလကုိ အလြန္ထူးျမတ္ေသာ ``လျမတ္၀ါဆုိ´´ဟု ေခၚေ၀ၚမႈျပဳခဲ့ၾကသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပဋိသေႏၶယူသည္မွ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူသည္အထိ

၁။ ပဋိသေႏၶယူခန္းႏွင့္ ဖြားေတာ္မူခန္း
မဟာသကၠရာဇ္ ၆၇-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ ၾကာသပေတးေန႔ မုိးေသာက္ယံ၌ သီရိမာယာေဒ၀ီ မိဖုရားေခါင္ၾကီး၏ ၀မ္းၾကာတုိက္သို႔ ျမတ္ေသာဆင္ျဖဴေတာ္သည္ လက္ယာရစ္လွည့္ျပီးေနာက္ လက္ယာနံပါးမွ ၀င္ေရာက္ေၾကာင္း အိပ္မက္ျမင္ေတာ္မူ၍ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား ပဋိသေႏၶယူေတာ္မူ၏။ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ လုမိၺနီ အင္ၾကင္းေတာ၌ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဖြားျမင္ေတာ္မူ၏။ ဖြားျမင္ျပီးေနာက္ ေျမာက္အရပ္သို႔ ခုႏွွစ္ဖ၀ါးလွမ္းၾကြေတာ္မူ၍ “ငါသည္ေလာကတြင္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္၏” “ငါသည္ေလာကတြင္ အၾကီးအကဲဆံုးျဖစ္၏” “ငါသည္ ေလာကတြင္ အခ်ီးမြမ္းခံထုိက္ဆံုးသူျဖစ္၏” ဟူေသာ သံုးခြန္းေသာစကား ၾကံဳး၀ါးေတာ္မူ၏။


၂။ ထီးနန္းစိုးစံေတာ္မူခန္း
အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား သက္ေတာ္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေရာက္ေသာ္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းၾကီးသည္ သားေတာ္ကို ေတာမထြက္ေစရန္ “ရမၼ” မည္ေသာ ေဆာင္းရာသီ စံနန္းျပာသာဒ္၊ “သုရမၼ” မည္ေသာ ေႏြရာသီ စံနန္းျပာသာဒ္၊ “သုဘ” မည္ေသာ မိုးရာသီ စံနန္းျပာသာဒ္မ်ား တည္ေဆာက္ေစျပီး၊ အလည့္အလည္ စံျမန္းေစပါသည္။ ေရႊအဆင္းကဲ့သို႔ လွပေသာ ယေသာဓရာမင္းသမီးႏွင့္ ထိမ္းျမားေပးေတာ္မူျပီး အာရုံငါးပါးတုိ႔ျဖင့္ အလြန္သာယာဖြယ္ေသာ အေဖ်ာ္အေျဖကို ခံယူေစကာ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို ခံစားေစေတာ္မူသည္။


၃။ နိမိတ္ၾကီးေလးပါး ျမင္ေတာ္မူခန္း
မဟာသကၠရာဇ္ ၉၆-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔တြင္ အေလာင္းေတာ္သည္ ျမင္းေလးစီး ကေသာရထားျဖင့္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သို႔ ၾကြေတာ္မူရာ သူအိုတစ္ဦးကို ေတြ႕ျမင္ေလ၏။ ထုိအခါ မိမိလည္း ထုိသို႔အိုရမည္ကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၏။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္တြင္ သူနာတစ္ဦးကို ေတြ႕ျမင္ ရျပန္ေသာအခါ မိမိလည္းဤသို႔ နာရမည္ကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၏။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္တြင္ သူေသတစ္ဦးကို ေတြ႕ျမင္ေလရာ မိမိလည္း ဤသို႔ေသရမည္ကို စဥ္းစားဆင္ျခင္မိေလ၏။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သို႔ ထြက္ေတာ္မူရာ ရဟန္းတစ္ပါးကို ေတြ႕ျမင္ေတာ္မူ၍ ရဟန္း၏ အက်င့္သီလသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏အက်ိဳးကို ျဖစ္ထြန္းေစျပီး ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ႏုိင္သျဖင့္ မိမိလည္း ရဟန္းျပဳ၍ ဓိ႒ာန္ေတာ္မူ၏။


၄။ ေတာထြက္ေတာ္မူခန္း
အေလာင္းေတာ္မင္းသားသည္ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း တရားတုိ႔ကို ထိတ္လန္႔ေတာ္မူသျဖင့္ ေတာထြက္၍ ရဟန္းျပဳရန္ ဓိ႒ာန္ေတာ္မူ၏။ မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇-ခုႏဓွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္၊ တနလၤာေန႔ ညဥ္႔သန္ေခါင္ယံ အခ်ိန္တြင္ ဆႏၵအမတ္ကိုေခၚ၍ က႑ကျမင္းေတာ္ကိုစီးကာ ေတာထြက္ေတာ္မူ၏။ အေနာ္မာ ျမစ္ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာ္ တစ္ကိုယ္တည္း က်င့္ၾကံအားထုတ္ရန္ ရည္သန္၍ မိမိ၏ အ၀တ္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ က႑ကျမင္းကို ဆႏၷအမတ္သို႔လႊဲအပ္ျပီး ေနျပည္ေတာ္သို႔ျပန္ရန္ ေစလႊတ္ေတာ္မူ၏။


၅။ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ေတာ္မူခန္း
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဥရုေ၀လေတာတြင္ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကို က်င့္ၾကံအားထုတ္ေတာ္မူ၏။ အစဦးတြင္ ဆြမ္းခံလွည့္၍ စားသံုး၏။ ေနာင္တြင္ အစာအာဟာရကို ျခိဳးျခံေခြ်တာ သံုးေဆာင္ေတာ္မူ၏။ တစ္ေန႔တာအတြက္ ဆန္ေစ့တစ္ေစ့၊ ပဲေနာက္တစ္ေစ့ (သို႔မဟုတ္) ပဲျပဳတ္ရည္တစ္ဇြန္းကိုသာ သံုးေဆာင္ေတာ္မူ၏။ ဤသို႔က်င့္ၾကံေသာ္ အာဟာရဓာတ္နည္းပါးေသာေၾကာင့္ ၾကံဳလွီေဖ်ာေတာ့ အားအင္ကုန္ခန္း၏။ မ်က္ႏွာေတာ္ႏွင့္ ဦးေခါင္းေတာ္သည္ ဘူးသီးႏုႏုေနလွမ္း၍ ရူံ႕ခြက္ေနသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ အသားအေရသည္ ငါးခူေရာင္၊ ၾကမ္းပိုးေက်ာက္ကုန္းအေရာင္ျဖင့္ ေျခာက္ေသြ႕၏။ ကိုယ္ကို လက္ျဖင့္ သံုးသပ္ေသာ္ အေမႊးတုိ႔ ကြ်တ္ကုန္၏။ နံရုိးတုိ႔သည္ ဇရပ္အိုမွ ဖရုိဖရဲၾကဲေသာ အျခင္တုိ႔ကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ ၀မ္းပိုက္ကိုကိုင္ေသာ္ ခါးဆစ္ကိုကိုင္မိ၏။ တင္ပါးႏွစ္ဖက္သည္ ကုလားအုပ္ခြာကဲ့သို႔ ရူံ႕ခြက္ေန၏။ မတ္ရပ္ထေသာ္ ေနရာ၌ လဲက်၏။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ရလုိေသာေၾကာင့္ က်င့္ႏုိင္ခဲလွေသာ ဒုကၠရစရိယ အက်င့္ကို ေျခာက္ႏွစ္တုိင္တုိင္ က်င့္ေတာ္မူ၏။


၆။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခန္း
အေလာင္းေတာ္သည္ ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္ႏွစ္တုိင္တုိင္က်င့္ေသာ္လည္း သဗၺညဳတဉာဏ္ မရႏုိင္သျဖင့္ မဇၥ်ိမပဋိပဓာ အက်င့္လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္း၍ အာနာပါန စတုတၳစ်ာန္ကို ၀င္စားေတာ္မူ၏။ ယင္းစ်ာန္၀င္စားႏုိင္ရန္ ဆြမ္းခံလွည့္၍ ရသမွ်အာဟာရကို မွ်တဘုန္းေပးေတာ္မူရ၏။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ မဟာေဗာဓိပင္ရင္း အပရာဇိတ ပလႅင္ေတာ္၌ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ေခြ စံေတာ္မူ၍ ေနမ၀င္မီ မာ၇္စစ္သည္တုိ႔ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူသည္။ ညဥ္႔ဦးယံ၀ယ္ “ပုေဗၺနိ၀ါသဉာဏ္” ရေတာ္မူ၏။ သန္းေခါင္ယံ၀ယ္ “ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္” ရေတာ္မူ၏။ မုိးေသာက္ယံ၀ယ္ “အာသ၀ကၡယဉာဏ္” ရေတာ္မူလ်က္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေလသည္။ ထုိအခါ “အေနကဇာတိသံသာရံ” အစခ်ီေသာ ဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။


၇။ ဓမၼစၾကာတရား ေဟာေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးေနာက္ ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ ဤသတၱ၀ါမ်ားကို တရားေဟာေသာ္ တရားကို လြယ္ကူစြာ နားလည္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ကုန္၊ တရားေဟာလွ်င္ ပင္ပန္းရုံသာ ျဖစ္မည္ဟု အၾကံျဖစ္လာ၏။ သဟမၸတိျဗဟၼာၾကဓီး ေတာင္းပန္ခ်က္အရ တရားေဟာရန္ သင့္မည့္ ပုဂၢိဳလ္ကို ၾကည့္လတ္ေသာ္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးကိုသာျမင္ေလ၏။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးရွိရာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသို႔ ၀င္ျပီးေနာက္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔ ညခ်မ္း ေနမင္းလည္း ၀င္လုဆဲကာလ လမင္းလည္း ထြက္ေပၚလုဆဲဆဲတြင္ “ေဒြ ေမ ဘိကၡေ၀” အစခ်ီေသာ တရားဦးဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။


၈။ ယသသူေဌးသား ရဟန္းျဖစ္ခန္း
ယသသူေဌးသားသည္ မိန္းမတုိ႔သာေဖ်ာ္ေျဖေသာ ဂီတသဘင္တုိ႔ျဖင့္ ေလာကီစည္းစိမ္ခံစားေနစဥ္ တစ္ညဥ့္သ၌ သန္ေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္ ႏိုးလတ္၏။ ဖရုိဖရဲပံုပ်က္ပန္းပ်က္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ကေခ်သည္ ေမာင္းမမ်ားကို ျမင္သျဖင့္ သုသာန္တစျပင္ကဲ့သို႔ျမင္ကာ ျငီးေငြ႕လာျပီး အေဆာင္မွ ထြက္၍ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသုိ႔ ေရာက္လာ၏။ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေတြ႕သျဖင့္ တရားေဟာေသာေၾကာင့္ ေသာတာပန္ျဖစ္ေလ၏။ သားေပ်ာက္သျဖင့္ ေျခရာခံလုိက္ရွာေသာ ယသသူေဌးၾကဓီးႏွင့္ သူေဌးကေတာ္ သုဇာတာတုိ႔သည္လည္း ဘုရားထံေရာက္ေလေသာ္ တရားနာၾကားရ၍ သရဏဂံုတည္ျပီး ေသာတာပန္ ျဖစ္ေလ၏။ ယသသူေဌးသားသည္ အထက္မဂ္သံုးပါးကို အစဥ္အတုိင္းရရွိကာ ရဟႏၱာျဖစ္ေလ၏။ သူေဌးၾကီးႏွင့္ သူေဌးကေတာ္ႏွစ္ဦးတို႔သည္ သရဏဂံုသံုးပါးကို ဦးစြာေဆာက္တည္ခြင့္ ရသူမ်ား ျဖစ္၏။


၉။ ယေသာဓရာကန္ေတာ့ခန္းႏွင့္ ရာဟုလာအေမြေတာင္းခန္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးျခံရံလ်က္ ယေသာဓရာခန္းမေဆာင္သို႔ ၀င္ေလ၏။ ယေသာဓရာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခဖမိုးကိုဦးခိုက္၍ ရွိခိုးငိုေၾကြးေလ၏။ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းၾကီးက ျမတ္စြာဘုရား ဒုကၠရစရိယက်င့္စဥ္က ျခိဳးျခံေနထုိင္သကဲ့သို႔ ယေသာဓရာလည္း ျခိဳးျခံေနထုိင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေသာ္ စႏၵကိႏၷရီဇာတ္ကို ေဟာေလသည္။ ယေသာဓရာသည္ သားေတာ္ရာဟုလာအား ဖခင္ထံမွ အေမြေတာင္းခံရန္ တုိက္တြန္းေလေသာ္ ရာဟုလာလည္း ျမတ္စြာဘုရားထံမွ အေမြေတာင္း၏။ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္သာရိပုတၱရာကို ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳေစလ်က္ ရာဟုလာအား သာသနာ့အေမြအျဖစ္ ရွင္သာမေဏ ျပဳေပးေတာ္မူေလသည္။


၁၀။ ဧရာဟိဏီျမစ္၀ွမ္းတြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရား ေဟာေတာ္မူခန္း
ကပိလ၀တ္ျပည္ႏွင့္ ေကာလီယျပည္ ႏွစ္ျပည္ေထာင္အၾကား ေရာဟီဏီျမစ္ေရကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ လယ္သမားတုိ႔ ျမစ္ေရခြဲေ၀ယူေရးအတြက္ အျငင္းပြားၾက၏။ ဤအျငင္းပြားမူေၾကာင့္ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းတုိ႔ စစ္ခင္းရန္ ျပင္ဆင္ၾကေလ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေသြးေခ်ာင္းစီးမည့္ အေရးကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ စစ္တပ္အေၾကား ေရာဟီဏီျမစ္အထက္ ေကာင္းကင္ျပင္တြင္ ရပ္ေတာ္မူလ်က္ တန္ဖုိးနည္းေသာ ေရႏွင့္ ပတ္သက္၍ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ လူ႔အသက္မ်ား မဆံုးရူံးေစသင့္ေၾကာင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရား ေဟာေတာ္မူ၏။


၁၁။ ဘိကၡဳနီသာသနာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကပိလ၀တ္ျပည္၌ သီတင္းသံုးေနစဥ္ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံခ်ည္းကပ္၍ ရဟန္းေဘာင္၀င္ခြင့္ျပဳရန္ သံုးၾကိမ္တုိင္ ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက ျငင္းပယ္ခဲ့၏။ ျမတ္စြာဘုရား ေ၀သာလီျပည္၌ သီတင္းသံုးေနစဥ္ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီသည္ အျခံအရံငါးရာႏွင့္တကြ ဆံကိုပယ္လ်က္ ဖန္ရည္ဆုိးေသာ ၀တ္ရုံမ်ားဆင္ျမန္းကာ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္သို႔ လုိက္လာၾက၏။ ညီေတာ္အာနႏၵာ၏ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ခ်က္အရ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီအား ဂရုဓံတရားရွစ္ပါးကို ၀န္ခံႏုိင္လွ်င္ ပဥၥင္းခံမူျဖစ္ေလေလာ့ဟု ဘိကၡဳနီသာသနာကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။


၁၂။ ေခမာမိဖုရားအား ဆံုးမေတာ္မူခန္း
အလွမာန္တက္ေနေသာ ေခမာမိဖုရားသည္ ရုပ္အဆင္း၏ မႏွစ္သက္စရာ အျပစ္အနာအဆာမ်ားကို ေဟာၾကားေလ့ ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ေရွာင္ဖယ္၏။ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၏ သာယာလွပပံု ေတးသံကို ၾကားရေသာေၾကာင့္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ သို႔ ေခမာမိဖုရားေရာက္လာ၏။ ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားအား ယပ္ခတ္ေနေသာ မိမိထက္သာလြန္လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳကို အံ့ၾသစြာေတြ႕ျမင္ေလ၏။ မိမိၾကည့္ေနစဥ္ ထုိမိန္းမပ်ိဳ၏ အဆင္းသည္ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း အဆင့္ဆင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားေလသည္။ ေခမာမိဖုရားသည္ သံေ၀ဂရ၍ ျမတ္စြာဘုရားအဆံုးအမေတာ္ကို နာယူျပီး ရဟန္းျပဳေလ၏။


၁၃။ ရဟန္းမ်ားတန္ခိုးျပာဋိဟာမျပရန္ ပညတ္ေတာ္မူခန္း
ရာဓဇျဂိဳဟ္သူေဌးသည္ စႏၵကူးသပိတ္ကို အေတာင္ေျခာက္ဆယ္ျမင့္ေသာ ၀ါးထိပ္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲကာ ရဟႏၱာအမည္ခံသူမ်ားသည္ ဤသပိတ္ကို ေကာင္းကင္မွ ယူႏုိင္ပါက စည္းစိမ္အားလံုးလွဴမည့္အျပင္ သားမယားႏွင့္တကြ ကြ်န္ခံမည္ဟု ေၾကာညာ၏။ မည္သူမဓွ်မယူႏုိင္ၾကေသာအခါ ဤေလာက၌ ရဟႏၱာမရွိပါတကားဟု ေသေသာက္ၾကဴးသူမ်ားက ျပက္ရယ္ျပဳၾက၏။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာကို ထိခိုက္ေစႏုိင္ေသာ ျပက္ရယ္ျပဳသံမ်ားကို ၾကားရေသာအခါ ရွင္ပိေ႑ာလဘာရဒြါဇရမေထရ္သည္ တန္ခိုးျဖင့္ ေကာင္းကင္မွ သပိတ္ကိုယူေလေသာ္ ရာဓဇျဂိဳဟ္တစ္ျမိဳ႕လံုး အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္သိေလေသာ္ ရာဇျဂိဳဟ္တစ္ျမိဳ႕လံုး အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္သိေလေသာ္ ရွင္ပိေ႑ာလဘာရဒြါဇကို ေခၚယူဆံုးမ၍ ရဟန္းတို႔အား တန္ခိုးျပာဋိဟာမျပရန္ သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ေတာ္မူေလ၏။


၁၄။ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ သတၱမ၀ါကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ကပ္ေတာ္မူ၍ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ ဖ်ာ၌ ထက္၀က္ဖြဲ႕ေခြေနေတာ္မူကာ မယ္ေတာ္နတ္သားအမွဴးျပဳေသာ နတ္သိၾကားျဗဟၼာ အေပါင္းကို အဘိဓမၼာတရား ေဟာေတာ္မူ၏။ ေန႔စဥ္လူ႔ျပည္သို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူျပီး စႏၵကူးေတာ၌ ဆြမ္းဘုဥ္းေပး၍ ေန႔သန္႔ေနေတာ္မူစဥ္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား အဘိဓမၼာတရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ေဟာေတာ္မူ၏။ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ နိမၼိတရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္က ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူ ေန၏။ တာ၀တိ ံသာနတ္ျးပည္၌ တစ္၀ါတြင္းလံုး ေဟာေတာ္မူျပီး သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔၌ လူ႔ျပည္ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္သို႔ ပတၱျမားေစာင္းတန္းျဖင့္ သက္ဆင္းေတာ္မူ၏။


၁၅။ ပါလိေလယ်ကေတာ၌ တစ္ပါးတည္း စံေပ်ာ္ေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာသမၺီျပည္ ေဃာသိတာရုံေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေနစဥ္ ၀ိနယဓရ ရဟန္းတစ္ပါးႏွင့္ ဓမၼကထိက ရဟန္းတစ္ပါးတိုီ႔သည္ ၀စၥကုဋီ သန္႔သက္ေရခြက္၌ ေရၾကြင္းေရက်န္ ထားမိသည္မွစ၍ အျငင္းပြားၾက၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဆံုးမေတာ္မူေသာ္လည္း မလုိက္နာဘဲ ဆက္လက္ အျငင္းပြားေနၾက၏။ ဤရဟန္းႏွစ္ပါးကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ သံဃာသင္းကြဲကာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ အုပ္စုကြဲသဓါားျပီး ျဗဟၼာျပည္တုိင္ေအာင္ အုပ္စုကြဲျပားေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာပရိသတ္ကိုစြန္႔ခြာ၍ မိမိတစ္ကိုယ္တည္းသာ ကိန္းေအာင္းေတာ္မူလုိပါသျဖင့္ ပါလိေလယ်က ေတာသို႔ၾကြေရာက္ သီတင္းသံုးစဥ္ပါလိေလယ်က ဆင္ႏွင့္ ေမ်ာက္တုိ႔က ျပဳစုၾကေလသည္။


၁၆။ သိဂၤါလသတုိ႔သားအား ဆံုးမေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ စိုေသာအ၀တ္၊ စိုေသာဆံပင္တုိ႔ျဖင့္ အရပ္မ်က္ႏွာတုိ႔ကို ရွိခိုးေနေသာ သိဂၤါလသတုိးသားကို ျမင္ေတြ႕ရ၏။ အရပ္ေျခာက္မ်က္ႏွာကို ရွီခိုးရန္ အဖမွာၾကားေသာေၾကာင့္ ရွိခိုးေၾကာင္း သိဂၤါလသတုိးသားကေျဖ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အရပ္ေျခာက္မ်က္ႏွာ၏ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ အရပ္ေျခာက္မ်က္ႏဓွာကို ကိုယ္စားျပဳေသာ အမိ၊ အဖ၊ ဆရာ၊ ဇနီး၊ ခင္ပြန္း၊ သားသမီးတုိ႔၏ ၀တၱရားမ်ားကို ေဟာေလ၏။ (သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္သည္ ျမတ္မာမ်ားက်င့္သံုးေနေသာ မိဘ၀တ္၊ ဆရာ၀တ္ စသည္တုိ႔ကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။)


၁၇။ အေကၠာသဘာရဒြါဇပုဏၰားအား ဆံုးမေတာ္မူခန္း
ဘာရဒြါဇအႏြယ္ပုဏၰားမ်ား မၾကာခဏရဟန္းျပဳသည္ကို မေက်မခ်မ္းႏုိင္ေသာ အေကၠာသဘာရဒြါဇ ပုဏၰားၾကီးသည္ ဆဲေရးေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားက သည္းခံေတာ္မူကာ ပုဏၰားၾကီးအား သင့္အိမ္ေရာက္လာေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားသည္ သင္ေကြ်းေမြးျပဳစုေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္တုိ႔ကို မသံုးေဆာင္ေသာ္ ထုိခဲဖြယ္ေဘာဇဓဥ္မ်ားသည္မည္သူ႔ထံ၌ က်န္သနည္းဟုေမး၏။ ပုဏၰားၾကီးက မိမိထံ၌သာ က်န္ေၾကာင္းေျဖၾကားေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားက သင္၏မယဥ္ေက်းေသာဆဲမ်ိဳးတစ္ရာကို ငါလက္မခံ၊ သင့္ထံသာက်န္ပါေစဟုေျပာျပီး အမ်က္ထြက္သူကို အမ်က္မထြက္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ႏုိင္ေၾကာင္း တရားေဟာေတာ္မူ၏။


၁၈။ ရွင္အာနႏၵာ၏ ပယ္ေလးတန္၊ ပန္ေလးပ ါး၊ ဆုရွစ္ပါး ေတာင္းခံေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရား ၀ါေတာ္ႏွစ္ဆယ္ရေသာ္ အျမဲတမ္းအလုပ္အေကြ်း ရဟန္းတစ္ပါးလိုလာ၏။ ျမတ္စြာဘုရားက ငါဘုရားအတြက္ အျမဲတမ္းအလုပ္အေကြ်းေရြးရန္မိန္႔ၾကား၏။ ရဟန္းမ်ားက ညီေတာ္အာနႏၵာအား ျမတ္စြာဘုရားကို လုပ္ေကြ်းခြင့္ျပဳရန္ ေလွ်ာက္ထားေစလိုေၾကာင္း တုိက္တြန္းၾက၏။ ညီေတာ္အာနႏၵာက မိမိမလိုလားေသာဆုေလးမ်ိဳးကိုပယ္ခြင့္ရျပီး လုိလားေသာဆုေလးမ်ိဳးကို ခြင့္ျပဳပါလွ်င္ လုပ္ေကြ်းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္၍ ပယ္ဆုေလးတန္၊ ပန္ဆုေလးပါးေတာင္းျပီးး အျမဲတမ္းအလုပ္အေကြ်းတာ၀န္ယူ၍ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံသည့္တုိင္ လုပ္ေကြ်းေတာ္မူေလ၏။


၁၉။ ကာလာမသုတ္ ေဟာေတာ္မူခန္း
ကာလာမ အမ်ိဳးသားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံခ်ဥ္းကပ္၍ အခ်ိဳ႕ေသာ သမဏ ျဗဟၼဏတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၀ါဒကိုသာ မွန္ကန္သည္ဟု ေဟာေျပာလ်က္ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ၀ါဒကို ရူတ္ခ်ၾက၏။ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ ၀ါဒစကားသည္ မွန္သနည္းဟု ေလွ်ာက္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားက ေျပာသံၾကားစကား၊ အစဥ္အဆက္စကား၊ စာေပႏွင့္ ညီညြတ္သည္ဟူေသာစကား စသည္ျဖင့္ ထုိစကားမ်ားကို မယံုၾကည္သင့္၊ အျပစ္ရွိသည္ဟု ကိုယ္တုိင္သိေသာတရားမ်ားကို စြန္႔ပယ္၍ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာျခင္းငွာ ျဖစ္သည္ဟု ကိုယ္တုိင္သိေသာ တရားမ်ားကိုသာ ယံုၾကည္က်င့္ၾကံကုန္ရ၏ဟု “ေကသမုတၱိသုတ္”ကို ေဟာေတာ္မူေလ၏။


၂၀။ ဂိလာန ရဟန္းအား ျပဳစုုေတာ္မူခနး္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညီေတာ္အာနႏၵာႏွင့္အတူ ေက်ာင္းစဥ္လွည့္လည္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းသက္ေရာဂါျဖစ္၍ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္တုိ႔ျဖင့္ လူးလွိမ့္အိပ္ေနေသာ ရဟန္းၾကဓီးတစ္ပါးကို ျမင္ေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားက ထုိသူနာရဟန္းကိုေမးျမန္းေသာ္ မိမိတြင္လုပ္ေကြ်းမည့္သူမရွိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကိုယ္တုိင္ေရေႏြးျဖင့္ဖန္ေဆး၍ သူနာျပဳေတာ္မူ၏။ ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဟန္းမ်ားကို စုေ၀းေစျပီးလွ်င္ ရဟန္းတုိ႔အခ်င္းခ်င္း လုပ္ေကြ်းျပဳစုကုန္ၾကေလာ့၊ ငါဘုရားကို လုပ္ေကြ်းျပဳစုလိုေသာရဟန္းသည္ နာဖ်ားေသာရဟန္းကို လုပ္ေကြ်းျပဳစုရာ၏ဟု ဆံုးမေတာ္မူေလ၏။


၂၁။ မာလုက်ပုတၱရဟန္းအား ဆံုးမေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရား ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေနစဥ္ အရွင္မာလုက်ပုတၱမေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေလာကသည္ ျမဲ၏၊ မျမဲ၏ အစရွိသည္တုိ႔ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေဟာၾကားေသး၊ ျမတ္စြာဘုရား မသိျငားအံ့မသိဟု၀န္ခံရန္၊ အကယ္၍မေဟာၾကားလွ်င္ မိမိလူထြက္ေတာ့မည္ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားက မာလုက်ပုတၱအား၊ “အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ မစပ္သည္တုိ႔ကို ငါမေဟာၾကား၊ ေလာကသည္ျမဲသည္ျဖစ္ေစ၊ မျမဲသည္ျဖစ္ေစ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏတရားတုိ႔ဥည္ ေတြ႕စျမဲျဖစ္သည္။ ျမားပစ္ခံရသူသည္ ျမားပစ္ရာအရပ္၊ ျမားပစ္သူ၊ လငး္ေလး၊ ဒူးေလး စသည္တုိ႔ကိုသိမွ ျမားႏုတ္အံ့ဟု ဆုိေခ်ေသာ္ ေသရာသာရွိ၏။ ခႏၶာကိုယ္၏ ဆင္းရဲျခင္းမ်ားကို မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ပင္ ေတြ႕ၾကံဳရသည္ျဖစ္၍ ငါေဟာၾကားသည္ကို ေဟာၾကားသည့္အတုိင္း မေဟာၾကားသည္ကို မေဟာၾကားသည့္အတုိင္းသာမွတ္ေလာ့”ဟု ဆံုးမေတာ္မူ၏။


၂၂။ မဟာသာလပုဏၰားၾကီးကို ဂါထာသင္ၾကားေပးခန္း
အသျပာရွစ္သိန္းၾကြယ္၀ေသာ မဟာသာလပုဏၰားၾကီးသည္ ဥစၥာတုိ႔ကို သားမ်ားအား အေမြအျဖစ္ ခြဲေ၀ေပးလိုက္၏။ ဥစၥာမရွိေတာ့ေသာပုဏၰားၾကီးကို သားမ်ားကစြန္႔ပယ္ထားေသာအခါ ပုဏၰားၾကီးသည္ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ လွည့္လည္ရွာေဖြစားေသာက္ေနရ၏။ ပုဏၰားၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေရာက္လာေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားက ဂါထာေလးပုဒ္သင္ၾကားေပး၏။ ပုဏၰားၾကီးသည္ ထုိဂါထာမ်ားိကု ပရိတ္သတ္စံုရာသဘင္၌ရြတ္ဆုိေသာ္ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားက သားမ်ားကို ျခိမ္းေျခာက္ေမာင္းမဲျပစ္တင္ၾကေလ၏။


၂၃။ ပဥၥဂၢပုဏၰားထံမွ ဆြမ္းခံေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥဂၢပုဏၰားၾကီးထမင္းစားေနစဥ္ ဆြမ္းခံၾကြလာ၏။ ပုေဏၰးမၾကီးက ကန္ေတာ့ဆြမ္းဟူေသာ အမူအရာကို ပုဏၰားၾကီးမျမင္ေအာင္ျပေလ၏။ ပုဏၰားၾကီးသိေလသာ္ ျမတ္စြာဘုရားထံခ်ဥ္းကပ္ျပီး၊ မိမိစားဆဲ ထမင္းသာလွ်င္ရွိပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရားကို အဦးမလွဴရသျဖင့္ ေလွ်ာက္ပတ္ပါမည္ေလာ၊ လက္ခံႏုိင္ပါမည္ေလာဟု ေလွ်ာက္၏။ ျမတ္စြာဘုရားက ဆြမ္းဦးကိုလည္းေကာင္း၊ စားဆဲကိုလည္းေကာင္း၊ စားျပီးက်န္ၾကြင္းေသာဆြမ္းကိုလည္းေကာင္း လွဴရန္ေလွ်ာက္ပတ္၏။ အလွဴခံ ရဟန္းပုဏၰားတုိ႔သည္ လွဴေသာဆြမ္းကို ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းမျပဳသင့္ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။


၂၄။ ေဒ၀ဒတ္ သံဃာသင္းခြဲခန္း
ေဒ၀ဒတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ စစ္ျပိဳင္ျပဳလုိေသာ အၾကံျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္ သဓြားေရာက္ကာ ရဟန္းမ်ား သက္သတ္လြတ္စားရန္၊ ပံ့သကူသကၤန္းေဆာင္ရန္၊ ရုကၡမူ ဓူတင္ေဆာင္ရန္ စေသာ ငါးပါးေသာ၀တၳဳတုိ႔ကိုေတာင္း၏။ ျမတ္စြာဘုရားက ခြင့္မျပဳေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတုိ႔အား လာဘ္ေပါးမ်ားျခင္း အက်ိဳးငွာသာ ျပဳ၏ဟု ကဲ့ရဲ႕၍ မိမိႏွင့္ သေဘာတူေသာ ရဟန္းမ်ားကို ေေခၚယူလ်က္ သံဃာသင္းခြဲကာ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ထြက္ခြာသြားေလ၏။ ဤအကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေဒ၀ဒတ္သည္ ေျမျမိဳခံရေလသည္။


၂၅။ အဇာတသတ္ ကန္ေတာ့ခန္း
ခမည္းေတာ္ ဗိမၺိသာရမင္းကို သတ္မိေသာ အဇာတသတ္၏စိတ္သည္ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနသည္။ မိမိ၏စိတ္ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္ေစရန္အတြက္ အားကိုးရာရွာ၏။ ဆရာဇီ၀ကသည္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညတြင္ ဆင္မယာဥ္သာ ၅၀၀-ကို ေမာင္းမ ၅၀၀-စီးနင္းေစ၍ အဇာတသတ္ကို ျခံရံေစကာ ျမတ္စြာဘုရားထံပို႔ေလ၏။ ၁၂၅၀ေသာ သံဃာတုိ႔၏ အလယ္၌ရွီေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရ၍ သံဃာပရိသတ္၏ ျငိမ္သက္မူကို ဖူးျမင္ရသည့္အခါ ႏွစ္သက္ၾကည္ညိဳ သဒၶါပိုကာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ဥဒါန္းစကားက်ဴးရင့္ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားကို နာၾကားရေသာေၾကာင့္ ဥပသကာအျဖစ္ ခံယူေလ၏။


၂၆။ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ခ်ီးမြမ္းေလွ်ာက္ထားခန္း
အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ၾကည္ညိဳေတာ္မူကာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တူသူ ယခင္ကလည္းမရွိခဲ့၊ ယခုလည္းမရွိ၊ ေနာင္တြင္လည္း ရွိမည္မဟုတ္ဟု ၀မ္းသာအားရ ခ်ီးပေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားက ပြင့္ေတာ္မူျပီး၊ ပြင့္ေတာ္မူဆဲ၊ ပြင့္ေတာ္မူလတၱံ႕ေသာ ဘုရားမ်ား၏ စိတ္ကို သင္သိႏုိင္ပါသေလာဟုေမး၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာက မသိႏုိင္ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား၏။ သို႔ပါလ်က္ ထုိစကားကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာရသနည္းဟု ေမးျမန္းေလ၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာက အရွင္ဘုရားသည္ အၾကြင္းမဲ့ဥႆံုသိေတာ္မူသည္ဟု တပည့္ေတာ္ယံုၾကည္ ၾကည္ညိဳ၍ ဤကဲ့သို႔ေသာ ရဲရဲရင့္ရင့္ စကားျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားရျခင္းျဖစ္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ေတာ္မူေလသည္။


၂၇။ အမၺပါလီ၏ ဆြမ္းပင့္ေလွ်ာက္ထားခန္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀သာလီျပည္ အမၺပါလီ၏ သရက္ဥယ်ာဥ္၌ သီတင္းသံုးေနစဥ္ အမၸပါလီ ျပည့္တန္ဆာမသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ဆြမ္းဖိတ္ေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားက လက္ခံေတာ္မူ၏။ လိစၦ၀ီမင္းမ်ားက အမၺပါလီထံမွ ထုိဆြမ္းလွဴခြင့္ကို ုအသျပာေပး၍ ၀ယ္ၾကေလ၏။ အမၺပါလီက ျငင္းပယ္ေသာအခါ လိစၦ၀ီမင္းမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဆြမ္းဖိတ္ေလွ်ာက္ထားျပန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားက အမၺပါလီ၏ဆြမ္းကို လက္ခံျပီးျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ၾကားလ်က္ လိစၦ၀ီမင္းမ်ား၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကို ျငင္းပယ္ေတာ္မူေလသည္။


၂၈။ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခန္း
ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ ၈၀၊ ၀ါေတာ္ ၄၅-၀ါတြင္ အာယုသခၤါရလႊတ္ေတာ္မူ၏။ ကုသိနာရုံသို႔ ရဟန္းမ်ားျခံရံလ်က္ ၾကြေတာ္မူရာ၊ ၀မ္းလားေနေသာ္လည္း ေ၀ဒနာကို သည္းခံ၏။ ရဟန္းမ်ားစံုညီေစ၍ ပစၦိမ၀စန ေနာက္ဆံုးစကားမိန္႔ၾကားေတာ္မူျပီးလွ်င္ မလႅာမင္းတုိ႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္၌ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔တြင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူ၏။



ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေတာ္မူ၏။ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ရလိုမူျဖင့္ မင္းမ်ားက စင္ျပင္ၾက၏။ မင္းတုိ႔၏ ဆရာျဖစ္ေသာ ေဒါဏပုဏၰားၾကီးက ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ညီမွ်စြာခြဲေ၀ေပးေလ၏။ ပုဏၰားၾကီးမူကား ဓာတ္ေတာ္ျခင္ေသာ ခြက္ကိုသာ ရေလ၏။