အေမ....
ေမြးရံုသက္သက္ဘဲလား အေမ
မတူၾကတဲ့ေလာက လူ႔သဘာဝ
ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဘဝမျခားသ၍
အေမ့ကိုေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္အေမ။
အေဖနဲ႔မွားခဲ့တဲ့အေမ
ကြ်န္ေတာ့္ကို သေႏၶတည္မွ
အေမေနာင္တရေတာ့တယ္ေပါ့။
အေမခ်စ္တဲ့အေမ့လူၾကီး(အေဖ)ဟာ
ဘယ္သူဘယ္ဝွါဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္ မသိလိုေတာ့ပါဘူး။
ေမတၱာတရားေတြနဲ႔လႊမ္းျခံဳထားတဲ့
ပရဟိတ ေက်ာင္းေလးထဲမွာ
ဘဝတူသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔
သားေနတတ္ေနပါျပီ အေမ။
သားကိုထားခဲ့ျပီး ျပန္လွည့္သြားတဲ့
အေမ့ရဲ႕ေက်ာျပင္ကို
မ်က္ရည္စေတြၾကားက
အေမဆိုတာ မသိတသိ
ၾကည့္မိခဲ့ဘူးတယ္ အေမ။
အမွတ္သညာေသးတဲ့ ဥမမယ္သား
ဘဝခါးမွန္းလည္း မသိ
ခ်ိဳမွန္းလည္း မသိခဲ႔။
ေမတၱာတရားေတြသာ ရွိျပီး
နို႔ခ်ိဳရည္ မရွိတဲ့ သူတခ်ိဳ႕က
ရင္ဝယ္ပိုက္ျပီး အေမ့ေနရာယူ
အေမပစ္ခဲ့တဲ့သား ေရနဲငါးကို
ဂရုဏာလက္ေတြနဲ႔ၾကိဳဆိုေထြးေပြ႔
ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးမွာ....
ျငိမ္းေအးေစခဲ့ပါတယ္...အေမ။
နို႔သီးေခါင္းအတုနဲ႔ နို႔ခ်ိဳရည္
အေမ့ကိုယ္စား အားျဖစ္
မျမင္ဘူးတဲ့ မ်က္နွာ
မေတြ႕ဘူးတဲ့ လက္နဲ႔
ေထြးေပြ႕ထားတဲ့ သူေတြကို
အေမျမင္လွည့္ ေစခ်င္တယ္။
မွားတာ အေဖလား?
မွားတာ အေမလား? မေမးေတာ့ပါ
ဘဝမျခားေသးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္
လူေဘာင္ လူေလာကမွာ
မိဘမဲ့ အေခၚခံ
မိပစ္ဖပစ္ ႏြံမနစ္တာကိုဘဲ
ေက်နပ္လွပါျပီ အေမ။
မျမင္ဘူးတဲ့ ေမြးသမိခင္
မျမင္ဘူးတဲ့ ေမြးသဖခင္
ဝဋ္ေၾကြးရွိခဲ့ရင္..,
သားေက်ေအာင္ဆပ္မွာပါ...
တပါးသူရဲ႕ ရင္ခြင္
တပါးသူရဲ႕ ေမတၱာလက္ေတြနဲ႔
ေထြးေပြထားတဲ့ အေမ့သားကို
တစ္ခါတစ္ေခါက္ ကေလးေတာ့
လာၾကည့္လွည့္ၾကပါဦးဗ်ာ....။
ကိုစိုးမိုး ( ၂/၁၀/၂၀၁၃ )
No comments:
Post a Comment