ဒဂၤါးၿပားကိုေတာင္ လက္နဲ႔ မလွည့္ႏိုင္ပဲ
ဘီယာဆိုင္ထိုင္ေသာက္သူလို
ဘဝက တစ္ခြက္တည္းနဲ႔ ငိုတယ္။
သူ႔မွာၿဖင့္ လူညြန္႔တံုးရံုတင္မဟုတ္ပဲ
လူပန္း လူပြင့္ပါ ဘုန္းဘုန္းလဲၿပီ တဲ့။
အပြဲပြဲ ရႈံးခဲ့သမွ် သည္ပြဲမွာလည္း မႏိုင္ဘူး
ဖရဲသီးတန္မယ့္
သၾကားၿဖဴးခံထားရသလိုမ်ိဳး … နာတယ္။
ကြာ…
မင္းကိုငါ .. ဘယ္ႏွစ္ခါ မီးဖြင့္ေပးရမလဲ
ငါလည္း အခုမွ သံခ်ပ္ကာအက်ီ ၤ ခၽြတ္ၿပီးကာစ …
တံခါးကို ပိုဟလိုက္ရင္ အလင္းေရာင္ ပိုရမွာေပါ့
မင္းမယံုရင္ ငါ ဘယ္သူ႔ကို ေမးေပးရမလဲ …
အဲဒီလိုနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝေလး
ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ ေဝးသြားတယ္။ ။
တာရာမင္းေ၀
No comments:
Post a Comment